Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

na szybach, na chmurach witraże srebrzyste
pamiętnik przezroczy świetlistych na mrozie
wiosennych skojarzeń niewinny przebiśnieg
zziębnięte,,przedwczoraj'' się ślizga po lodzie

bo przecież tak samo układa na wietrze
mozaikę wyjaśnień zmarznięty rozumem
grudniowy czarodziej i bajarz zapewne
milcząco mieszają się noce w dni tłumie

pamiętać-zapomnieć, przechować-wyrzucić
wachlarze rozmyślań czas złożyć pomoże
dziś pachniesz mi deszczem ,jak gdyby maj wrócił
i niebo tak prószy srebrnym niepokojem

Opublikowano

Bernardetko,

grudzień w maju? to nie przynosi pecha? bzy kwitną jak oszalałe, a tu mrozik, niepewność?
"zmarznięty rozumem" zamieniłabym na coś cieplejszego w odbiorze. to mogłoby nawet uchronić bzy ;)


Pozdrawiam :)
/b

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mnie też jakoś niemiło przejął dreszczem ten mróz na nowo...
przyszło mi do głowy, że ostatni wers drugiej zwrotki można poprzestawiać tak:
"milcząco mieszają się noce, dni, w tłumie" ale to mnie na myśli, pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mnie też jakoś niemiło przejął dreszczem ten mróz na nowo...
przyszło mi do głowy, że ostatni wers drugiej zwrotki można poprzestawiać tak:
"milcząco mieszają się noce, dni, w tłumie" ale to mnie na myśli, pozdrawiam
dzieki za przemyslenia:)...milo ze je wzbudzil .Mroz w maju...w uczuciach czasem bywa;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a maj w tym roku, jest zimny, nic też dziwnego, ze kojarzy.... i te bzy białe i te wisnie i stokrotki, biało u mnie wsadzie, bielusko w ogrodzie, zimno na sercu.... i jak nie mówić o zimie
buziaki BernadBeatko,
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a maj w tym roku, jest zimny, nic też dziwnego, ze kojarzy.... i te bzy białe i te wisnie i stokrotki, biało u mnie wsadzie, bielusko w ogrodzie, zimno na sercu.... i jak nie mówić o zimie
buziaki BernadBeatko,
Jagodko:)buziaki tez ode mnie...bedzie prawdziwa wiosna jeszcze;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zgadzam się, bo geograficznie Ziemia  nie jest w centrum wszechświata, ale dla ludzi jest, czy powinna być, co sie wiążę, ze powinni ją cenić i kochać. M. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam Tak jest, ale nie tak dawno skomentowałem wiersz, po czym napisano, że, jak zwykle, odwracam kota ogonem, Mogło tak być, bo ja bardzo wielu wierszu tu nie rozumiem i mój koment wydał się autorowi bez sensu. Pozdrowionka
    • Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...