królowa zgliszcza

[seweryna żuryńska]

na gruzach marzeń
królowa zgliszcza
okiem posiadłość omiata
jeszcze jęk bólu
coś drga w oddechu
zastyga uśmiech na twarzy

iść czy w słup soli
drzwi zatrzaśnięte
nie pozna co się nie zbyło
zimne opuszki
błądzą w popiele
czas żar zamienił w węgielek

pejzaż złowieszczy
czort śmiechem smaga
pozorność bytu się kłania
czym prawda honor
gdzie sens przegranej
obłęd nieboskłon zasłania

[Łukasz Radwaniak]

Poruszający obrazek, rozumiem go metaforycznie, "zgliszcza" jako życie, lecz gloria victis. Podoba się.

[Bernadetta1]

,,okiem posiadlosc omiata''dla mnie zgroza...pozdrawiam

[Wilcza Jagoda]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

oo tak zawiało zgrozą, jak u beatki mrozem

ale podobasie Sewryno, dawno cię nie było, witaj ponownie :P

[Stefan_Rewiński]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No to mamy znaną Sewerynkę, królową słowa oraz zgliszcz, leży i drga, zastyga, zatrzaskuje drzwi i żar wznieca. Po wszystkim powraca do pejzaży oraz znajduje sens. Ech!

[janusz_pyzinski]

"iść czy w słup soli
drzwi zatrzaśnięte"
no i masz dylemat - pozdrawiam otwarcie

[Danka Kot]

[ komentarz został usunięty przez administrację portalu ]

[seweryna żuryńska]

dziękuję za wstąpienie
za słowa
przyjmuję wszystkie
wiersz, jeśli sam się nie umie obronić, znaczy nie warto bronić :)

pozdrawiam serdecznie
seweryna

[Jolanta_S.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

królowa nie musi się bronić.
ciekawy obraz.
serdecznie pozdrawiam - Jola.