Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pozwólcie że się przedstawię

Coolt

Przez Coolt
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Coolt

Coolt

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Spadkobierca
leśmianowskiej dziewczyny
lilii Mickiewicza
szkoda że nie nauczyli mnie
kolorować wierszy
pozostają białe

Szukam światła
pod dogasającym krzyżem
niełatwo je dostrzec
wśród dwutysięcznego mroku
zwątpienia

Nigdy nie będę
nikim lepszym
nikim gorszym
niż Andrzej Bernardyn
uczę się z tego cieszyć

Trzy to moja liczba:
widzieć tajemnice
myśleć jasno
kochać głębie

Coolt

Coolt

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Bezecie: a ja chcę słuchać Twoich komentarzy, choćby bardzo krytycznych, bo cenię je sobie i korzystam z nich :)

asher:białe mi lepiej wychodzą, to wiem na pewno ;)

MN:ależ kładka jest wystaniona i gotowa do przejścia ;)
To wiersz o mnie, zarówno Leśmian i Mickiewicz są moimi mistrzami, śmieję się często,że nie jestem specjalnie pojętnym uczciem skoro nie udało mi się od nich nauczyć pisać z rymami ;)

Pozdrawiam serdecznie
Coolt

Coolt

Coolt

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No,no, bo jeszcze potraktuje to jako pisemne zobowiązanie ;)
Bardzo mi miło :)

Marto:jest co prawda takie powiedzenie,że uczeń przerasta w końcu mistrza, ale bez przesady :P
w dodatku dwóch na raz ;)

Pozdrawiam Panie serdecznie
Coolt

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • sam_i_swoi
      Brylanty snu

      Przez sam_i_swoi · Opublikowano

      @Migrena Nie znam twardszego kamienia niż brylant Chcę go do głowy w tłuc, lecz się nie da. Zbyt pięknym jest, o wszystkie gwiazdy. Istnienia! - wyzbyć się myśli i nie dać się. Ponieś tym słowom miłym i uwodzącym. Zazdroszczę jej ich i tego pomiędzy - już płaczącym Głosem jestem - ożeż ty!  
    • Annna2
      Brylanty snu

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena  miłość prawdziwa, miłość dojrzałego Człowieka. Czułość i ukołysanie. I wierność- na dziś, jutro i zawsze. Pięknie, poetycko i delikatność erotyku. I spokój.
    • Annna2
      Odbicie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena Wiesz co, dobrze napisane (bardzo), aż czuję ten niepokój w sobie. Bardzo sugestywny Jesteś Jacek. Aż trudno oddychać. Niepokój, niepokój. O dziecko, o żonę, o bliskich. O siebie.                                    
    • Migrena
      Brylanty snu

      Przez Migrena · Opublikowano

      Chciałbym pić Ciebie, jak morze pije księżyc - łyk po łyku, aż noc stanie się ciałem i spadnie między nasze oddechy. Jesteś światłem tak czystym, że nawet cień pachnie Tobą, a cisza, gdy milczysz, kładzie się na mnie jak złoty puch feniksa. Piszę do Ciebie ze stron dalekich, a każde słowo jest ptakiem, który rozcina ciemność i wraca z kroplą Twojego imienia w dziobie. W Twojej obecności, chociaż wirtualnej, przestrzeń staje się miękka jak aksamit owocu, gdzie drżę, wiedząc, że za szkłem ekranów istnieje ciało, które mogłoby mnie przyjąć jak ziemia przyjmuje deszcz. Pragnę być Twoim snem, przemykać po Tobie jak wiatr po trawie, wplatać się w Twoje włosy jak nocne niebo w wodę. Pragnę całować Twoje oczy, aż otworzą się jak okna na inny wszechświat, i płynąć tam, gdzie rodzi się Twój szept - tam, gdzie nagość jest modlitwą, a dotyk -  objawieniem. Twoje  usta są winem, które pali i koi, Twoje dłonie - ogrodem, gdzie rodzi się każdy mój zachwyt. Twój czuły szept spada na mnie jak deszcz róż, i cała stajesz się pieśnią, której chcę słuchać aż do bezsenności. Jesteś mądrością jak ogród dzikich róż, które same decydują, kiedy rozkwitną, a ja - wędrowiec  głodny i spragniony, znalazłem w Tobie źrodło, którego nie chcę już nigdy opuścić. Twoje imię to gwiazda w Plejadach która rozpina wszystkie moje noce i zostawia w dłoniach rozżarzony blask światła. Chciałbym nim okrywać Ciebie, aż zaśniesz - i zabrać ze szkła ekranu choćby cień Twojego ciała, by w milczeniu gwiazd na zawsze zamilknąć.
    • wierszyki
      Obiekt meteoryczny

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A ja nie szukam jakiś tropów, raczej odwrotnie - zwracam uwagę na coś. co mogłoby zostać pominięte. Bardzo to miłe, że ostrzegasz . Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...