Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To nie baśń to legenda którą rozpinasz
w pokoju rzeczy i myśli więc łapię ją w słowa
jak w pocałunki by słyszeć więcej

masz na sobie krople to woda
powraca w skupieniu stoisz
przed lustrem utkałaś z niego bramę

przez biodra dotyku napływa piosenka
otwierasz powieki to niby skrzydła
tak rośnie przypływ brzemię zobaczenia

i nie wiem już jakich
czarów użyłaś jak zaplotłaś
pamięć z metafor i pieśni
bo przecież w tańcu
jesteśmy razem jak w baśni...

Znasz dobrze tę niepewność-matkę
substancję czasu On także jest wierny
gdy ustają języki i gaśnie światło...

Opublikowano

są śliczne momenty w wierszu, przetkane takimi przesadnymi 'rozpoetyzowanymi' trocinami. pokażę Panu, co ja bym zostawiła i z czego zrobiła wiersz (pogrubiłam). oczywiście, to nie jest sugestia, a tylko poddaję pod ogląd i rozwagę

To nie baśń to legenda którą rozpinasz
w pokoju rzeczy i myśli więc łapię ją w słowa

jak w pocałunki by słyszeć więcej

masz na sobie krople to woda
powraca w skupieniu stoisz
przed lustrem utkałaś z niego bramę


przez biodra dotyku napływa piosenka
otwierasz powieki to niby skrzydła
tak rośnie przypływ brzemię zobaczenia

i nie wiem już jakich
czarów użyłaś jak zaplotłaś
pamięć z metafor i pieśni
bo przecież w tańcu
jesteśmy razem jak w baśni...

Znasz dobrze tę niepewność-matkę
substancję czasu On także jest wierny
gdy ustają języki i gaśnie światło



te pogrubione miejsca wiersza, mają przepływ energii i języka legendarnego, a zarazem niosą w sobie myśl o czasie, o zmianach, o wplataniu wątku w osnowę. pozbawiłabym wiersz tych ostentacyjnie cielesnych miejsc, które, zdaje się, miały być w zamyśle erotyczne, a stały się nazbyt 'toporne' dla baśniowości tekstu. acz, jako rzekłam, pod rozwagę Autoru jeno

Pozdrawiam :)

Opublikowano

przez dotyk biodra - rozumiem; "przez biodra dotyku" - nie rozumiem;

"brzemię zobaczenia" nie brzmi baśniowo, raczej traumatycznie...

w zasadzie trudno nie zgodzić się z powyższym komentarzem; wiersz nie wyważony...spontaniczność czasami pomaga, najczęściej wyprowadza na manowce;

J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...
    • @Somalija stałaś tam, stojąc w słońcu. a wiatr rozwiewał ci włosy. to było wtedy, kiedy o wieczorze liliowe zapalały si,e obłoki, w którymś lipcowym dniu gorącego lata, w którejś znojnej godzinie podwieczornego skwaru...
    • @Nata_Kruk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       A ja Ciebie i Twoje komentarze :)
    • głody ciebie tworzą omamy lśnienia podbite hormonami  puste przebiegi  złe noce alkoholicznej zorzy    poprzez łzy  widzę niewiele  dłońmi mogą sięgnąć jedynie  już wilgotniej małej  i rozlewać zimne orgazmy    noszę smutne ciało  przeniknięte tęsknotą  z pragnienia zatracam     siebie           
    • ...A potem wiła się z bólu...                     Prosiła by więcej już nie...     Krzyczała, błagała... Dwóch nogi   trzymało... Kolejny sposobił się...   Ksiądz modlił się w kościele za   wiarę i ojczyznę miłą...                            I jedyne co było słychać w parku,   to jak dzwony głośno biły...                  Policja gnała na sygnale by kraj oczyszczać z przemocy , a ja.      gapiąc się w okno, myślałem, jak    miło by było powłóczyć się wśród drzew nocą...                                                                                                                          Gdy wreszcie została sama.     ogarnęła się, jak to dziewczyna...      Stringi podniosła.., włosy.       poprawiła.., i powlokła się z.       zawstydzoną miną...                                                                                                         Wieczorami, gdy chłostam wódę,   przychodzi, częstuje się...                     I płacze.., naprawdę                       nieapetycznie.., i opowiada.., ze   szczegółami..,i pyta,czy wierzę jej. Jest wtedy taka dumna.., i taka nieszczęśliwa...                                         Ja kiwam głową ze zrozumieniem, z ubolewaniem.., polewam.., mrucząc - bywa...                                                                                                                A ksiądz wciąż modli się w.     kościele za wiarę i ojczyznę                   I policja wciąż gna na sygnale, by kraj oczyszczać z przemocy...        A ja, gapiąc się na nią, myślę - jak miło by było być z nią w parku nocą...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...