Polonista z wadą wymowy

[Łukasz Radwaniak]

Polonista z wadą wymowy,
to nad wyraz ciekawa postać.
Chociaż z myśli konstrukcje
buduje subtelne,
pełne związków rządu i zgody,
jego język nie jest giętki dość,
by dać głowie we wszystkim zadość.

W poezji więc szukał ratunku,
by spełnieniem życie okrasić.
Cierpliwość papieru szlifował,
aż mu się własny język spodobał.
Lecz wnet frasunek przybył mu nowy,
jak z czytelnikami uniknąć rozmowy?

[BARBARA_JANAS]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niestety nie jest to ani dobre w formie ani w treści. Pozdrawiam.

[MARIUSZ RAKOSKI]

Warsztat

[M._Krzywak]

Tak naprawdę to jest dobry wiersz o panującym wszechwładnie bełkocie, że aż nie mam serca dać minusa.
Pozdrawiam.

[JacekSojan]

coś na rzeczy;
fraszka - warto podszlifować;
J.S

[krzywy olek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"jego język nie jest dość giętki
by zadośćuczynić głowie"
Tak by chyba lepiej pasowały te dwa wersy?

[Łukasz Radwaniak]

Ale wtedy nie ma rymu, chodziło mi też o nawiązanie do "Beniowskiego", chociaż ta propozycja go nie wyklucza.

[janusz_pyzinski]

jak polonista z wadą wymowy

[f.isia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

napisz to Waściu inaczej,
myśl (skądinąd ciekawa) rzęzi, przywalona 'formą'
:(

[Stefan_Rewiński]

Mi się podoba. Pozdrawiam. Stefan.

[Łukasz Radwaniak]

Cieszę się i dziękuję bardzo Panu Stefanowi.

[Bea.2u]

jakieś nudne.

[dzie_wuszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja bym zostawiła tylko pierwszą strofę. ona powiedziała wszystko z pewną swadą i fraszkowatością należytą. druga strofa zagaduje go tak, że aż boli
Powtarza myśl tylko na taką namolną modłę. a pierwsza fajna, jako cały wiersz :))

Pozdrawiam :)