Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chód pewny
pod znakiem zapytania
radość

wiadomą jest nie znaleźć
niczego poza jednym
wielkim małym tak

zaraz wracam
muszę tylko odszukać czegoś
w milczeniu szukania

z całości brakujący
ułamek

żeby tak przyszła ochota
na podniesiene głowy
ciepłem okryć środek
oprócz twarzy
zachować najdłużej
to co wpadało
ze światłem

już jestem
cudownie

w pozłacanej ramie
to kruchej jasności srebro
wypada najgorzej

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


myślę Eliko, że to o zagubieniu peelki, może pod pretekstem szukania "czegoś"
peelka próbuje odnaleźć siebie w konfrontacji ze światem (światłem)
a jeśli w puencie peelka siebie nazywa srebrem, to pewnie nie najlepiej ta konfrontacja wypadła, być może ktoś, lub peelka sama przeceniła swoją wartość?
nie wiem Eliko, czy dobrze, może trafiłam kulą w płot, ale tak mi się podumało przy Twoim
pozdrawiam
:)
Grażyna
Opublikowano

Fly,
czasami nie mogę zrozumieć Twoich wierszy,
ale cała ich melodyka do mnie przemawia,
i odnajduję bliskie mi akcenty,
więc kłaniam się z sympatii przed Tobą,
jacek.

Opublikowano

Łysy taytanczyku - świat też jest dziwny, dlaczego?
bo się powykrzywiał

Grażyno Kudło - dziękuję za troskę w imieniu peelki, raczej to inaczej,
natomiast peelka zna swoją wartość i ma duży dystans do robienia
ze wszystkiego czegoś czego nie chcemy

Olku - nawiązuje, tylko czy wiadomo Tobie co w tym wypadku jest złotem

Jacku - dziękuję bardzo za tę sympatię, nie mogę więcej napisać
na razie pozdrawiam ciepło

Judytko - serdecznie dziękuję i pozdrawiam

Bardzo dziękuję wszystkim komentującym za czytanie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1  Myślę, że kobiety znajdą kompromis :) To tak żartem. Fraszka bardzo udana i trafna.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      I tu masz w 100% rację. Ja często bywam w muzeach staram się nie odpuszczać interesujących wernisaży i denerwuje się jak ludzie oglądający np kubistów mówią ja też umiem tak namalować!!! No nie żeby można było tak namalować trzeba było wcześniej mieć olśniewający warsztat realistyczny, a tego już by nie skopiowali. 
    • prawie jakoś Słowackopodobnie, -   Hymn przypomnę   Smutno mi, Boże! – Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą; Przede mną gasisz w lazurowej wodzie       Gwiazdę ognistą... Choć mi tak niebo ty złocisz i morze,       Smutno mi Boże!   Jak puste kłosy, z podniesioną głową, Stoję rozkoszy próżen i dosytu... Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,       Ciszę błękitu: Ale przed tobą głąb serca otworzę,       Smutno mi Boże!   Jako na matki odejście się żali Mała dziecina, tak ja płaczu bliski, Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali       Ostatnie błyski... Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,       Smutno mi Boże!   ... a jeszcze byliśmy katowani w chyba w 2 klasie lic. tym hymnem postanowiliśmy napisać: Smutno mi Boże, gdy się spać położę widzę nad łóżka brzegiem pluskwy idące szeregiem i gdy pomyślę, że któraś ugryźć mnie może smutno mi Boże   ale poważnie zrobiłaś villanellę i wyszło zgrabnie (wydaję mi się że gubisz rytm 5/5 - np. środkowe wersy) podziwiam, bo dla mnie jest to rebus układanki rymów - brak mi cierpliwości pozdrawiam
    • pochichoczmy. opowiem historię biednego weneryka, który za opłatą udostępnia krasnoludkom pokryte szankrami ciało, robi za żywą ścianę wspinaczkową. postarajmy się nie pamiętać o grozach typu instynkt samozachowawczy, co sprawia, że nieraz czuję się jak zamknięte w klatce zwierzątko albo jak człowiek, w którego podczas sumy wlazł demon, kazał wyciągnąć z kieszeni noszoną od czasów harcerstwa finkę, wbiec na ołtarz i przyłożyć ją do szyi odprawiającego nabożeństwo księdza, po czym opuścił ciało opętanego (i co teraz? ocykasz się, biedaku, w samym środku szamba-tornada, nie chciałeś, nie ty zrobiłeś, nie wiesz, co jest grane, a tu nagle rzucają się na ciebie jakieś chłopy, obezwładniają). że bywa się rozkraczonym jak przejechana żaba, próbując złapać, spoić rozjeżdżające się wymiary. oj tam, jest dobrze. wiesz, przyśniło mi się słowo "wypoliczkowany". i nozdrza pełne krakersów. nie wiem, czyje. pośmiejmy się z tego.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...