Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

istnieje potencjalnie
wszystko to
na wrogi grunt nie padnie
nie pozwolę na to
nigdy

skoro jestem obojętny
wręcz przykry
dziękuję
szczerość to ważna rzecz
o ile nie najważniejsza

nie wiem na co czekasz
ale na pewno nie na mnie

Opublikowano

Zastanowiła mnie puenta, bo uważam, że nie jest jednoznaczna. Często tak mawiamy w życiu, na pewno np. nie wygram w totka, a w głosie nutka nadziei "a może jednak"? , na pewno mi się nie uda...ect
Jednak istnieje ta różnica między językiem mówionym, a pisanym, że w mowie podpowiada nam intonacja głosu mówiącego, z zapisu natomiast, można interpretować na swój sposób, co czasem sprowadzić nawet może do odbioru wiersza inaczej niż zamierzał autor.
Może peel wmawia sobie, że nie na niego czeka, a podświadomie ma nadzieję, że jest inaczej, albo definitywnie stwierdza, że to rzeczywiście koniec, co jednak raczej rozważałbym w ostateczności, pozdrawiam.

Opublikowano

no napewno, wiersz to wiersz i co autor chciał napisać,
trzeba to uszanować, a ze nie wszystkie chcą się z tym
zgodzić, to w końcu przecie nie jest najwaźniejsze, bo
trzeba się lubić, a to już trudniejsze
pozdrawiam i tak...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ależ, Judyt, dziwię się, bo przekonany byłem o przeciwnej wręcz wymowie. Aż sobie przeczytałem powtórnie. Tu to kobieta ma wiele do zarzucenia mężczyźnie, gdyż chce aby był kimś kim być nie może. Zdrówka!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czy to oznacza Eliko, iż zarzucasz mi, iż Cię nie lubię?

lubienie ma taką specyficzną cechę w sobie, rozumienia się
i wzajemnego uczucia, zarówno społecznie, jak i przyjacielsko.
tu pisał miły człowiek, że: co innego jest, gdy ktoś to np. do Ciebie
czy do mnie mówi, a co innego, gdy pisze. Samą płaszczyzną
przekazu jest mówienie lub pisanie, a one się różnią kiedy
zapomnimy schematu, czyli takiego szkicu czy rysunku
tej osoby, jak wizerunku, i kiedy coś wypowiada, a nie możemy
mieć tego przed oczami. Zatem, ja Ci nic nie mogę zarzucać,
tylko komentuję z dozą sceptycyzmu, ponieważ nie wiem do kogo się
zwracasz, i do kogo jesteś na nie, a tymbardziej na tak :)
Opublikowano

Peel twojego wiersza jak dwie krople wody podobny jest do mojego znajomego. Aż zaniemówiłam ze zdziwienia, gdy przeczytałam ten utwór. Ten znajomy tak mi zwykł wciąż odpowiadać i sprawia wrażenie obojętnego wobec całego świata.
Serdecznie pozdrawiam autora :)
Janina

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie chcę się tu wyżalać, Zbyszku, gdyż to by było dopiero przykre, jednak to jest prawda, że między tym peelem a ludźmi jest ściana, której on nie potrafi jakoś samodzielnie sforsować. Dziękuję za zaciekawienie tematem. I za wyrozumiałość dla błędów. Zdrówka!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czyli więc teraz mam lepszy obraz zaistniałego niezrozumienia i tak to powoli dostrzegam od siebie. Ale z drugiej strony. Słówko "obojętny" znaczy że dla kogoś, że "przykry" też. Monotematycznie, ale jak w temacie stoi, że do kogoś kierowany, znaczy ta sama osoba, dla tej samej osoby. Też natomiast peel, daleki jest od obojętności, raczej znajduje się gdzieś w okolicach przeciwnego bieguna. Dobrze dla mnie, jako autora, gdyż rozumiem, co nie zmienia faktu, a wręcz przeciwnie. Dziękuję Janino za piękny komentarz do tego niepięknego wiersza. Zdrówka!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czy to oznacza Eliko, iż zarzucasz mi, iż Cię nie lubię?

lubienie ma taką specyficzną cechę w sobie, rozumienia się
i wzajemnego uczucia, zarówno społecznie, jak i przyjacielsko.
tu pisał miły człowiek, że: co innego jest, gdy ktoś to np. do Ciebie
czy do mnie mówi, a co innego, gdy pisze. Samą płaszczyzną
przekazu jest mówienie lub pisanie, a one się różnią kiedy
zapomnimy schematu, czyli takiego szkicu czy rysunku
tej osoby, jak wizerunku, i kiedy coś wypowiada, a nie możemy
mieć tego przed oczami. Zatem, ja Ci nic nie mogę zarzucać,
tylko komentuję z dozą sceptycyzmu, ponieważ nie wiem do kogo się
zwracasz, i do kogo jesteś na nie, a tymbardziej na tak :)

Dziękuję Eliko, oczywiście że do wszystkich jestem na tak. Jak w tym wierszu. www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=103405 Ja sobie także wiele mam do zarzucenia, co chyba mnie najbardziej denerwuje. Zdrówka!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ależ, Judyt, dziwię się, bo przekonany byłem o przeciwnej wręcz wymowie. Aż sobie przeczytałem powtórnie. Tu to kobieta ma wiele do zarzucenia mężczyźnie, gdyż chce aby był kimś kim być nie może. Zdrówka!
hm..tak mi z tytułu: że to mężyzna kobiecie dedykował powyższe,
a trochę jakby ze scen filmu "fortepian", więc niech będzie sobą.
J. wzajemnie i serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



lubienie ma taką specyficzną cechę w sobie, rozumienia się
i wzajemnego uczucia, zarówno społecznie, jak i przyjacielsko.
tu pisał miły człowiek, że: co innego jest, gdy ktoś to np. do Ciebie
czy do mnie mówi, a co innego, gdy pisze. Samą płaszczyzną
przekazu jest mówienie lub pisanie, a one się różnią kiedy
zapomnimy schematu, czyli takiego szkicu czy rysunku
tej osoby, jak wizerunku, i kiedy coś wypowiada, a nie możemy
mieć tego przed oczami. Zatem, ja Ci nic nie mogę zarzucać,
tylko komentuję z dozą sceptycyzmu, ponieważ nie wiem do kogo się
zwracasz, i do kogo jesteś na nie, a tymbardziej na tak :)

Dziękuję Eliko, oczywiście że do wszystkich jestem na tak. Jak w tym wierszu. www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=103405 Ja sobie także wiele mam do zarzucenia, co chyba mnie najbardziej denerwuje. Zdrówka!

Łysy Taytańczyku, rozumiem Cię, tylko że ja nie mam sobie nic do zarzucenia,
tobie też nie mam jak zarzucać :)). Może znajdź sobie obiekt w sieci i na nim się oprzej,
/bo tak defacto to ja nie autor /, a on na tobie się oplecie łącznie z językiem
mówionym długo ale łakomym, no i bez mojego udziału :)). Ja tu tylko coś sobie przypominam i czarno na białym dopiszę. Ja to widzę ciężko dla ludziów i nawet nie chce
o tym myśleć, co to z tego wyjdzie. Serdecznie
pozdrawiam i zdrówka.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tea co to jest Tea...? na początku silny demon nieomal materialny, wielu się nią krztusiło. odpadła z naszych orbit, zginęła w popiele , nikt jej nie chciał miała zbyt dużą masę Radu , drażniła ,  ze skrajności w skrajność i nigdy za dużo . Miary, straciła miary bo ponieważ , lepiej nie waż, zostało trochę helu, ale pies woli mięso, rybę też zje. Nie zamykaj oczu , jutro może być zaskakująco inne, jak wątły mak , jak płatki róż, czerwień jest błękitem . Koszmar się rozpłynął ale smutek pozostał. 
    • @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Szukałem balsamu — na blizny, na echo dawnych ran; nostalgia, jak woda w starych kadziach, rozlewa się po grudniowym niebie.   Chłód spuszcza głowę, rozkłada woal szronu, szepcze do siebie po cichu i nie patrząc w przód — idzie dalej.   Na parapecie czarny kot jak przecinek w zdaniu dnia, straszy sikory drżeniem ogona, jakby bronił tajemnicy zimy.   Bo czasem najgłębsze ukojenie znajduje się dopiero wtedy, gdy odczytasz własne rany jak mapę powrotu do siebie.   Wiesz kiedy nasze dłonie spotkają się w pół drogi, zgaśnie ciężar zim lecz błogi rytm nigdy nie wróci.   I co wtedy ? Czy już bez lęku przyjmiemy swoje słowa, jakby bliskość była pieśnią, nową prostą formułą - zostań.    Boję się odpowiedzi, bo może nie będzie w niej gwarancji może bliskość nie być hymnem lecz zgodą na brak melodii.
    • @Rafael Marius anioł ze mnie taki szybko gojący:) noga już prawie nie boli, może troszkę, w nocy się budziłam, czułam równie, już jest stabilna noga:)
    • Dwadzieścia lat w ciemnym lochu. Dwadzieścia lat odbijania się niczym Piłka od krat i stalowych wrót. Ocierania się o szare betonowe ściany   Na spacerniaku, jak na wybiegu dla psów. Klawisz na klawiszu brzęczał głośno, Choć nie było tam pianina ni akordeonu. Dzisiaj siedzę na kamieniu polnym,   Sama jak palec u ręki, łzy leję, łkam Na widok słońca, które chowało się Przede mną ze wstydu przez tyle lat. Nawet teraz, gdy rzucę okiem wokoło,   Nie widzę swego cienia, nawet śladu, Jakby mnie nie było; czy zostałam duchem Niewidzialnym, nocną zjawą, marą? Dłubię patykiem w ziemi, rozmyślając   Co dalej, jak wstać na nogi, gdzie iść? Świerszcz w trawie dla mnie nie zagra, Kundel ze wsi wyszczerzy tylko kły. Powlokę się przed siebie, mocno trzymając   Swoje łachmany, nim odbierze je złośliwy wiatr, A błotnista ziemia wessie drewniane chodaki. Mój cały dobytek zebrany w te stracone I przespane dwadzieścia ostatnich lat. @infelia Inspiracją - serialowa Pati.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...