Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wszystko pachnie Tobą, oszalałem skrycie,
Na kolanach klękam, błagam Cię o życie!

Odkąd woń poznałem Twoich liści, kwiatu,
Nie ma świata dla mnie - zabrałaś mnie światu!

Jeszczem Twych owoców cierpkich nie skosztował,
A już duszę moją straszny ból zmarnował!

Jeszczem w Twoich kolcach nie poranił dłoni,
A już serce moje krwi strumienie roni!

Różo czarna, smukła, jakże to możliwe
Żem tak samym pięknem porażon straszliwie!

Twe liście niewinnie przy drodze szeleszczą,
Pąki rozchylone - oczy mile pieszczą...
Ja pod krzakiem Twoim swoje ciało złożę
Ku wszystkich pielgrzymów uważnej przestrodze...

Opublikowano

No, to mam coś ładnego. Nie wiem, czy Cię, Wędrowcze, ten komplement prymitywny zadowoli, ale jest. Teraz: jeśli to o kobiecie - musi być piękna, jeśli o naturze - niemniej. Poważnie - jako, że lubię rym, wiersz mnie skokietował. E.

Opublikowano

Podejrzewam, że ofiara ta bezcelową będzie. Róże jeszcze niejednego pielgrzyma pięknem porażą i u(z)wiodą ;-)
Zgrabnie, rytmicznie, ciekawie - warto było zatrzymać się u Ciebie.
Pozdrawiam serdecznie
Jola

Opublikowano

Pielgrzymie skomentowałeś mój wiersz ale to co ja uprawiam to taka sobie skromna pisanina
ja chylę czoła przed Twoim kunsztem

Róża tak piękna delikatna kusi zapachem czasem zatracamy się w rozkoszy jaka daje i zapominamy o jej kolcach przypominamy sobie dopiero w tedy kiedy sprawią ból ale wówczas jest już niestety za póżno kolec wbija się w serce i.......

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...