Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tak mi wstyd Ikarze
że ktoś Cię wymyślił
zupełnie bezmyślnie
i od tego czasu
tryumfy świeci Twój upadek
jak błazen

Wstyd mi za Twego stwórcę
czy ojcem był czy synem
że zrzucił na Ciebie winę
i mnie tą winą obdarzył
gdy myślę o Tobie Ikarze
gdy mitem myślę o życiu


Tak mi wstyd Ikarze
że
nie ma Cię
ni skrzydeł nie ma
ni Dedala na ziemi
i kary nie ma Ikarze
za młodość.

Opublikowano

Ja rozumiem (chyba!!!). Ula nie chce, aby ciągle, od wieków mówiono, że to młodość jest ta głupia, niefrasobliwa i lata po to, by spadać i ginąć. I jeszcze ta jej cecha dostała IMIĘ - Ikar. Bez sensu, prawda, Ulu? Czy może z rana jakieś głupoty wypisuję - popraw! Buźka. E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Tak naprawdę, młodość czasami jest głupia (oczywiście przez swoją łatwowierność), ale chciałam właśnie zwrócić uwagę na to, że często jest ona wręcz predestynowana do upadku (jak pisałaś), a Ikar jest takim niepisanym wyrokiem, fatum. Bardzo często spotyka się ten motyw w literaturze i do tego chciałam się odnieść.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie szukałam cię w żadnym z planów nie było dla ciebie miejsca   a ty   przyszedłeś jak deszcz w środku lata nieproszony a tak potrzebny nie chodziło o słowa ty patrzyłeś tak że moje myśli same układały się w zdania których bałam się pomyśleć na głos byłeś lustrem w którym nie dało się ukryć żadnego pęknięcia i bałam się ciebie tego spokoju który gasił wszystkie moje wewnętrzne wojny jednym spojrzeniem nie byłeś przygodą byłeś powrotem do domu, którego nie znałam a za którym tęskniłam od zawsze teraz w twojej obecności wszystkie moje mury zbudowane z lęku i gniewu stają się linią na piasku przestałam grać bo znasz scenariusz na pamięć nie musisz nic robić po prostu bądź
    • @Rafael Marius Kłopot polega może na tym, że dobrze jest je mieć. Ale z drugiej strony też mogą zaprowadzić na manowce. Wydawałoby się, że najlepiej jest ich mieć w normie. Nie za dużo i nie za mało. Ale to też tylko teoria, bo świat stoi potęgą, a potęgi nie ma bez snów o potędze. To jakiś duży jest paradoks. Nawet dzisiaj - tej nocy - tej właśnie - jakiemuś naiwnemu jeszcze dziecku przyśni się sen o potędze i to właśnie dziecko zadziwi za lat dwadzieścia kilka cały świat.  @Berenika97 Owszem i taką też miewam obawę. I wiem, że takie rzeczy dzieją się w praktyce. I na tym może skończę tę wypowiedź. 
    • @FaLcorN To bardzo liryczny i melancholijny i nastrojowy wiersz. Stworzyłeś  atmosferę tęsknoty i nieosiągalności, niemożności dotarcia do tego, co najważniejsze. Piekny! 
    • gdybym był wróblem gdybym był orłem znałbym życie prawdziwe los chciał, że jestem - człowiekiem
    • @Simon TracyTwój wiersz zrobił na mnie duże wrażenie, jest mocny, dekadencki, a zarazem zmysłowy. Podoba mi się, ponieważ lubię gotyk, jego estetykę oraz czasy średnie - ich klimat. Przedstawiłeś romantyczną wizję śmierci, bardzo plastycznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...