Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Świat jest zbyt piękny
żeby powierzać wszystko
jednej rzeczy. A jednak..

Widocznie więcej
człowieka kosztuje
odmówić sobie
choćby najmniejszej
marnej rzeczy
a tym bardziej
żeby raz na zawsze.

A właściwie to
człowiek jest owładnięty
i to tak samo jedną
jak i każdą rzeczą -
czy się więc ma wybór
czy nie ma wyboru.

A jeśli nawet..
Co to za różnica
między rzeczą a rzeczą -
tym bardziej że nie ma
jednej rzeczy która by
do Boga się nie odnosiła.
Jakby kto chciał wiedzieć -
do jednego Boga.

Opublikowano

A jednak…
...
Widocznie...
...
tym bardziej
...
A właściwie to
...
czy się więc ma..
czy nie ma..
...
A jeśli nawet…
Co to za różnica
...
tym bardziej
...
Jakby kto chciał wiedzieć

Brak elementarnej organizacji tekstu. Autor myśli sobie coś na głos i robi z tego luźne notatki.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ja doskonale rozumiem, że ten wiersz może się wielu osobom nie podobać, i że się właśnie nie podoba, no i że więc nie ma co roztrząsać, w głównej mierze kwestii gustu. I to, czy się wiersz podoba czy nie podoba jest po prostu OK.! Z tego więc względu nie prowadzę (a przynajmniej staram się nie prowadzić) z nikim polemiki. Ale, że tak, jak to Ty podsumowałeś ten wiersz, zasadniczo wyrywając wersy i fragmenty wersów z kontekstu, to można udupić każdy wiersz, więc powiem na swoją i nie swoją obronę, że każda Twoja wypiska nie istnieje sama dla siebie. Że każdy wers (w moim i nie w moim wierszu) odnosi się do poprzedniego i następnego wersu, a w konsekwencji więc do całego wiersza, który ma taką czy inną wymowę, ale zawsze jakąś ma. Ja akurat, to co chciałem powiedzieć i powiedziałem, tak to ująłem, takimi słowami, takim językiem, takimi wersami, takimi zwrotami – cechami charakterystycznymi dla mojej wymowy, mojego języka. Nie mówię, że to zrobiłem dobrze, ale mówię, że to zrobiłem najlepiej jak potrafię i to potrafię po swojemu, czy to się komu podoba czy nie podoba. Pozdrawiam
Opublikowano

Świat jest zbyt piękny, żeby powierzać wszystko jednej rzeczy. Widocznie więcej człowieka kosztuje odmowa sobie choćby najmniejszej, marnej rzeczy, raz na zawsze.

A właściwie to człowiek jest owładnięty jedną,jak i każdą rzeczą,czy się ma wybór czy nie ma wyboru.
Co to za różnica między rzeczą a rzeczą, tym bardziej że nie ma jednej rzeczy, która by do Boga się nie odnosiła.Jakby kto chciał wiedzieć, do jednego Boga.



momenty kiedy myślałaś nad tekstem wykasowałem. nie ma tu wiersza, a z wnioskiem powyższej rozprawki osobiście sie nie zgadzam .

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ja doskonale rozumiem, że ten wiersz może się wielu osobom nie podobać, i że się właśnie nie podoba, no i że więc nie ma co roztrząsać, w głównej mierze kwestii gustu. I to, czy się wiersz podoba czy nie podoba jest po prostu OK.! Z tego więc względu nie prowadzę (a przynajmniej staram się nie prowadzić) z nikim polemiki. Ale, że tak, jak to Ty podsumowałeś ten wiersz, zasadniczo wyrywając wersy i fragmenty wersów z kontekstu, to można udupić każdy wiersz, więc powiem na swoją i nie swoją obronę, że każda Twoja wypiska nie istnieje sama dla siebie. Że każdy wers (w moim i nie w moim wierszu) odnosi się do poprzedniego i następnego wersu, a w konsekwencji więc do całego wiersza, który ma taką czy inną wymowę, ale zawsze jakąś ma. Ja akurat, to co chciałem powiedzieć i powiedziałem, tak to ująłem, takimi słowami, takim językiem, takimi wersami, takimi zwrotami – cechami charakterystycznymi dla mojej wymowy, mojego języka. Nie mówię, że to zrobiłem dobrze, ale mówię, że to zrobiłem najlepiej jak potrafię i to potrafię po swojemu, czy to się komu podoba czy nie podoba. Pozdrawiam

"Wyrywanie z kontekstu" nie miało na celu manipulacji i "udupiania", tylko wyeksponowanie specyficznego "stylu" wiersza, który jest poprowadzony niedbale i kolokwialnie, bez uzasadnienia w ekspresji czy stylizacji. Tak mogą wyglądać rozziewane "kanapowe" myśli lub niezobowiązujące kawiarniane pogaduchy a nie tekst poetycki...
Pisanie na zasadzie "szczególnie jak mnie co wzruszy rzuca mnie się na...papier", prowadzi prostą drogą do wymowy "zawsze jakiejś", niezdefiniowanej przez autora...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie tylko opuszczenie kilku słów, czy choćby jednego słowa, ale nawet np. opuszczenie wielokropka czy myślnika zabija wiersz, tym bardziej rozpisując go po swojemu, tj. prozaicznie vel prozatorsko vel niedopuszczalnie. To samo można zrobić z każdym wierszem, tym samym deprecjonując… już mniejsza z tym, co i kogo, bo to jest broń obosieczna; kiedy po prostu zawsze może się coś nie podobać, i zawsze to można powiedzieć wprost słowami typu: kosz, bzdet, byle co, nie w moim guście, nie wiersz itp., itd., a nie więc dorabiać ideologii do gustu, do poczucia wartości, do uzasadnienia tego, czego nie potrzeba uzasadniać vel usprawiedliwiać się ze swojej oceny, jaką by ona nie miała być. I już. Pozdrawiam
Opublikowano

[quote]Widocznie więcej
człowieka kosztuje
odmowa sobie



by odmówić sobie, powyższa forma zupełnie nie gramatyczna.
Hm, toż to raczej jakiś wywód natury filozoficznej, gdyś napisał to prozą i pociągnął dalej z konkretami. Ważne by wiedzieć, że chociaż wszystko może, nie wszystko musi być wierszem, zdrówko,
Jimmy

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Witaj - W kominku ogień rozwiał wiatr zakręcił czarodziejsko chwilą i rozlał w pokój mocą barw - fajny początek wiersza - miło zachęca do dalszego czytania -                                         Pzdr.  
    • Kiedys wierzono że za złe zachowanie przyjdzie po nich parzystokopytny Lucyfer, albo trafią do jakiegoś kotła ze smołą zamiast solanki jak w SPA. Zostaną tak na wieki, cholera wie kto będzie siedział z nimi w tym osmalonym garze z diabłem dźgajacym po plecach. Jednemu z drugim to się udało. Siedzą i coś klną pod nosem. Ciagle wokoło śmierdzi dymem, zdradą i klamstwami. Jęki niektórych słychać nawet na powierzchni Ziemii.                  
    • Upiory, demony i maszkarony! Obserwują nas z każdej strony!   I tylko strach, strach i strach! Każdy i tak w końcu będzie gryźć piach! 
    • Witaj - super - fajnie napisane -                                                         Pzdr.
    • jak kwiat Orchidei który nie więdnie bo czuje cud boskości tak ptak Słowiański leci obłędnie w swej doskonałości jak liść brzozy co spocznie na swym nocnym wersalu tak drzewo radości popłynie do wiosennego balu gdy tęcza zahaczy o pojezierza na Mazurach zabłyśnie swym promieniem o zboża w nizinnych Wzgórzach jak wiatr co pędzi z wielką ochotą porywczości tak świat zabarwia się z poranną kawą swej skłonności gdzie schody idą do swoich pól na piedestale tych malowniczych wiślanych gór co płoną stale tak łuna co w gwiazdy wleci już jest na swym niebie obłoki nam światłem świecą dotykają jedynie siebie ....[ciepłem stroń matczyna zaraza owianych tajemnicą to wieczna zmaza bo drętwy zgiełk otacza się w niechcianych chmurach a stronniczy śpiew zatacza w murach wielkie to pastwiska w urodzajnym lecie gdy wiara i miłość się dobrze wiedzie wielkie to śpiewy akwarelowe gdy pańskim słowem wystaje w mowę] jak słońce co gorzką łzą zapłacze ten świat plącze się niebiańskim chlebem ja go haczę jak złota rybka co słono słodko lubi zatańczyć a mama swe dziecię chce aby sobie niańczyć jak parasolem otwieram swe ludzkie wrota do drzwi które wypowiem brzmi sobie ta słota jak dach nad drzewem koroną się to czai kocham te łąki co wolno o sarnę odwiedza swój gaj
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...