Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

blada poświata w historii dwojga
wyposzczone dni duszą płacz
posrebrzany tysiącem iskier
parzy

wyrozumiała ziemia garnie
wnętrze rozgrzane ogniem

płonę

chcę rozedrzeć niemoc
wykrzyczeć całą rozpacz
tak głośno żebyś usłyszał
narastający strach

na próżno
milczący świt przędzie pozorny balans

w maratonie łez topię obawę
czy kiedykolwiek wpłynę
na morze nadziei

czekam

Opublikowano

czytałam na warsztacie i tam powiedzmy że w porządku,
tutaj jednak tylko ostatni wers i i nawołując do ostrożności
i nie za dużej pewności bo, sroczka jak niżej .... no :)))
co dalej
postęp to sprawiedliwość

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Krysiu, tym razem jakoś mam wąty, że za bardzo wydumałaś metafory,
nie wiem, może się starzeję :)
pozdrówki serdeczne
ech, Stasiu, czasem tak bywa, kiedy autor chce "uzewnętrznić" to, co czuje...czasem jest to zrozumiałe wyłącznie dla niego, jednak w tym wierszu jest jeszcze coś, co można nazwać "drugim dnem"...
sorry, że ten wiersz wydaje się "wydumany", choć do bólu jest autentyczny...

dziękas, że zajrzałaś
:-)

cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


myślę, że te liryczne poetki tak "majom",
ich życie "wołacze i tęskne" płodzi...nadzieję,
z której czerpią i rozdają garściami innym...spragnionym
:))))
peelka też wierzy, że ..."przyńdzie" i wreszcie przytuli,
musi być dobrze
:):)
dziękuję Madziu
*D
buziak!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Miłość jest tym, czego każdy najbardziej potrzebuje. Można mieć niemal wszystko, ale gdy brak miłości, człowiek czuje się nieszczęśliwy. Ból tęsknoty czasami wypływa z oddalenia...jest miłość ale boli rozłąka ...
Dziękuję, Joa.
:-)
Serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Krysiu,
taki inny od Twoich słowem malowanych,
z klimatem ciepła, wonności i wolności,
smutny,
krzyk z wiersza burzy krew,
melancholię zdarzeń,
och Krysiu,
cieplutko,
jacek.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pitagoreizm a to ciekawe:)
    • wirtualnym nożem : ideą metaforą modłami znakiem                 … Nóż odbija światło-myli.      
    • Gośka, zwolnij, gdzie tak pędzisz, szalona? Ucho w torbie urwiesz, precjoza ci wypadną! Z wózkiem nie nadążam, paragon za mną się ciągnie Długi na trzy metry, aż mnie hamuje.   Na parkingu pod marketem automat nowy stoi. Popatrz na to: błyska i podzwania, jak na jarmarku. „Co w tym pudle widzisz, erotomanie? Lalki dmuchanej ci się zachciało? już po tobie!”   Sny serwują do wyboru, do koloru – nie masz tego w chacie. Nie bądź jędza, raz się żyje, wywlekaj kieszenie. Lukaj: sen o SPADKU... co, wchodzimy? „Masz dwa zeta, ty idioto od Dostojewskiego”   Łup! kapsuła na podajnik spadła z grzechotem. Jeszcze tu wrócimy – kiwam palcem do machiny. Gocha, śpisz już? chryy... dobra nasza, no to lulu... W skrzynce list w grubaśnej kopercie   Z pieczęcią lakową, a w środku nasze imiona i nazwiska. Z drżącą ręką biorę się za czytanie – gęba uśmiechnięta: „Dziedziczycie pałace, wsie, winnice i ogrody. Biblioteki pełne wiekowych ksiąg, rycerskie zbroje,   Skarbce, gdzie klejnoty i złoto migoczą, Jak światła uwięzione w kryształach” Już biegłem korytarzem z marmuru, Już dłonie sunęły po poręczach bogactwa,   Już słyszałem echo donośne obietnic, I nagle zawrócił mnie głos zza pleców: „Oto rachunek – długi po przodkach. Psy, koty i papuga – jedynie twoje!”   Fortuna zaśmiała się w twarz, dowcipnisia jedna. Nasłała komornika, jak zbója z wysokich Tater. Sen na kredyt, życie na minusie, o czarnym chlebie... Gośka, w drzwi łomocą, budź się z tych koszmarów!  
    • @Gosława Nie mogę oderwać oczu od kunsztu z jakim piszesz każdy kolejny wers. Jest to realizm otoczony obrazem chwili. Czasami pięknym i nostalgicznym a innym razem mgielnym i przerażająco chłodnym. Piszesz doskonałą poezję.
    • @lena2_ Dziękuję Leno, wzajemności :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...