Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

mydło dawno wyszło z mody
dla świeżości żel pod prysznic
aromaterapia odświeżająca zmysły

ogier w gówno wleciał
taki smród ciało ciągle czuje brud
szczotka z pianką szoruje pośladki
aż wreszcie poczuł grzechu rozkosze
ktoś mu przypiął skrzydła

w uniesieniu odleciał pegaz

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Heniek ma ciekawe wiersze, zawsze coś mnie u niego inspiruje, a że pisał właśnie o mydle i gównie z pegazem... masz coś przeciw?

Jeśli chodzi o poprzedni wiersz - wciąż jest i przejmujący. Gdybym ciągle pisała na jeden temat... Michał - byłoby nudno ;)
Serdecznie - Jola.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Heniek ma ciekawe wiersze, zawsze coś mnie u niego inspiruje, a że pisał właśnie o mydle i gównie z pegazem... masz coś przeciw?

Jeśli chodzi o poprzedni wiersz - wciąż jest i przejmujący. Gdybym ciągle pisała na jeden temat... Michał - byłoby nudno ;)
Serdecznie - Jola.

Mnie tylko tak to zastanawia, jakie są granice komercji i chęci "podobania się". Ot, tyle.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Heniek ma ciekawe wiersze, zawsze coś mnie u niego inspiruje, a że pisał właśnie o mydle i gównie z pegazem... masz coś przeciw?

Jeśli chodzi o poprzedni wiersz - wciąż jest i przejmujący. Gdybym ciągle pisała na jeden temat... Michał - byłoby nudno ;)
Serdecznie - Jola.

Mnie tylko tak to zastanawia, jakie są granice komercji i chęci "podobania się". Ot, tyle.
Michał ja z tym nie mam nic wspólnego, podobam się mojemu mężowi - najważniejsze :)
"zabrałeś tak wiele za wiele" ten wiersz jest dobry i szczery mój prywatny, nie powinnam go wstawiać na takie dno jakie panuje na Zetce, brak poszanowania drugiego człowieka, to jest smutna prawda...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Upadek pegaza

Pegaz lecąc ponad ziemią
nieopatrznie zwichnął skrzydło.
Wpadł do szamba. Wylazł. Zarżał.
- Dam królestwo. Dam, za mydło.




--------------------------------------------------------------------------------

Dnia: 2010-04-21 12:39:13, napisał(a): Henryk Jakowiec
Komentarzy: 4405


Mariuszu:)
Jola zainspirowana powyższym tekstem.
Znajdziesz w dziale dla początkujących, poczytaj komentarze, Henio fajny facet :))

Czy ja kogoś tym moim tekstem obraziłam?

Serdeczności - Jola.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Piotr masz rację twór satyryczno - ironiczny, trochu wieloznaczny, czasem lubię takie pisać i prawie odpowiadać wierszem, ale dzisiaj coś się nie czuję najlepiej.
Serdecznie pozdrawiam - Jola.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...