Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kołaki Kwasy – skądyś odkądyś


Rekomendowane odpowiedzi

śniegu tu zwiało chyba ze wszech, skądyś
mógł wicher nagnać do chmury, a z owej
na sosny, brzozy, jedliny i grądy
spadło co miało, lgnąc weń dalej słowem
z krawędzi lasu słońca kres wyciskał
sople, jak ślina kapały mu z pyska

lecz ni skomlenia, ani ujadania
jeno z barw splotły korowód, z którego
trzask pni i szelest gałęzi zaganiał
do wyobraźni, obym tu nie przegiął,
zwąc to zjawisko – wichrzeniem na śniegu
wedle wiadomych sobie tylko reguł

człek każdy pojmie, byleby zobaczył
wir ustalony, mnożący biel w czerni,
iż rzeczywistość, jeśli nie ma na czym
w Kołakach Kwasach przejdzie raz kolejny,
po ustalonym horyzoncie - zatem
było nie było – czerń zimą – biel latem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie da się ukryć, że sprawne to pióro, ale mnie u Ciebie za każdym razem drażni

nadużywanie przestarzałych form: "wszech", "skądyś", "człek"... dla-dlatego

wierszowi trudno jest mi wierzyć, a wynika to z prostej przyczyny:

jako, że sprawnie omija zewnętrzne formy i maluje nie lada niefiguratywne obrazy, to

zastanawiam się, czy jesteś człowiekiem wsi, czy mieszczuchem. Jeśli mieszczuchem, to

okej, jeśli "chłopem" ze wsi: to nie daję wiary.

Nie zmienia to faktu, że na plusa zasługuje, jak najbardziej.

Pozdrawiam
:::)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



przyczyn i skutków nie uraczę pismem
jedynie opis, jakaś lekka wzmianka
o tym, ze ktoś coś liznęło umysłem
albo nadzieją - taka wyliczanka
zawsze i wszedzie do jednego popcha
do mopka
MN
ps. dziękuję Jacku za wizytę
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...