Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




owszem ma pani zupełną rację że wiersz stroficzny nie musi mieć rymów, ale ten owe posiada, bez żadnej konsekwencji czy logiki, nie jestem polonistom więc nie pisałem tego jako wykład a tylko jako kilka rad które też mi ktoś kiedyś przedstawił, dla ciebie to banały dla sfinksa może cenne rady,

p.s po stokroć wolę dostać krytyczny konstruktywny komentarz, niż takie lakoniczne głaskanie po główce, to w niczym nie pomaga rzekłbym że jest mydleniem oczu.

pozdr
Opublikowano

Panie Macieju co też Pan wypisuje o konstrukcjach wiersza Pana Sfinksa, jeśli i jest rym to też dobrze. Pana komentarz jest krytyczny ale nie w żaden sposób nie konstruktywny.
Młodym Pan ciemnotę wciskasz co do pisarstwa, zasad składni wierszy.
Chcąc dobrą uprawiać krytykę trzeba mieć dużą wiedzę weź pan przykład z pana Mariusz
Rakoskiego. To dopiero jest intelekt na wysokim poziomie. Wyraża opinię ale w żaden sposób nie obraża jego autora.
Odnośnie głaskania po główce odsyłam na Z u kolegi Pana Lectera. To dopiero doznasz zawodu mistrzowskiego gniota wierszowanego.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pani Graczyk proszę o zachowanie się, nie życzę sobie takich uwag pod komentarzami innych, nie chcę tutaj awantur, a warto jednak poczytać mądrych rad i właśnie zmieniłem za radą Macieja ostatnią zwrotkę

Poska jednoznaczne lepiej ,,Kraj" wiadomo że jestem Polakiem to piszę o Polsce , dużo z tego wykładu Macieja Tali wyniosłem

serdecznie

13
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




owszem ma pani zupełną rację że wiersz stroficzny nie musi mieć rymów, ale ten owe posiada, bez żadnej konsekwencji czy logiki, nie jestem polonistom więc nie pisałem tego jako wykład a tylko jako kilka rad które też mi ktoś kiedyś przedstawił, dla ciebie to banały dla sfinksa może cenne rady,

p.s po stokroć wolę dostać krytyczny konstruktywny komentarz, niż takie lakoniczne głaskanie po główce, to w niczym nie pomaga rzekłbym że jest mydleniem oczu.

pozdr

Jeszcze raz Macieju Tali bardzo dziękuję , gdyż prawda jest po pańskiej stronie, lepiej się uczyć i właśnie lepszy komentarz prawdziwy, bo zawsze można zmienić wiersz, a ,,głaskanie" niczemu nie służy

Z całym szacunkiem

Sfinks 13
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pani Graczyk jeszcze raz proszę o zachowanie dystansu , ja zrozumiałem komentarz Macieja Tali , i jest trafny dlatego zmieniłem wiersz i jestem mu wdzięczny, a polemizowanie o poezji było na wykładach.
Samo to, że ktoś czyta , pomaga , daje rady jednak zasługuje na pochwałę , a Pani tutaj wojnę zaczyna toczyć to nie jest ładne

13

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...