Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

śpię pozawijana
w u-czulenie
na nie ma ciebie

noc spędzam
w jamach słów
chłonąc dźwięki
-
budząc listopadowe
okrzyki w szaleństwie
kopców z liści

spędzam sen
na marginesach czułości
gdzie nami do wiosny?

- daleko, stąd nie widać

budzę się szeptem
jednam
po cichu

Opublikowano

Pani popracuje, jak zawsze, bo warto, a nie tak na wyprzódki :)

cię - ciebie

"-" ten znak między zwrotkami to jakiś wynalazek formalny?

"-daleko, stąd nie widać"
- daleko stąd nie widać (odstęp po myślniku i bez przecinka)

"budzę się szeptem
jednam się
po cichu"
---------------budzę się szeptem
---------------jednam
---------------po cichu

I to jest najlepsze, i podoba mi się. Tęsknota zawsze bywa twórcza ;)
Pozdrawiam - Jan P.

Opublikowano

ładnie :)
klimatycznie
ciekawie.

Nie pasują mi jamy słów, niż prędzej zagłębienia wspomnień ;)

gdzie nami do wiosny? -> a tego nie rozumiem, uczciwie się przyznaje :)
Co to za dziwna konstrukcja(składnia)? interpretuje to jako: długo jeszcze musimy czekać na wiosnę?

Pozdrawiam serdecznie
Coolt

Opublikowano

w zagłębiu wspomnień
jamami chłonę słowa

gdzie nami do wiosny?
*nami - próba wymierzenia "nas" ile to "nami" zajmuje w całej rozciągłości,
czy wystarczy by sięgnąć wiosny (czyt. zakochania między innymi)?

może rzeczywiście brzmi to enigmatycznie i dziwnie :/
w takim razie przepraszam, że nie wyszło

pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

...I tak się kończy wymijająco, jakby na coś machnięto w ostatniej chwili ręką. Podoba mi się i nie potrafię zrecenzować niesubiektywnie :) Tekst jakby wyjęty z dymu wczesnojesiennych stosów. Jak znów napisać melacholię, żeby nie było banału? Tak napisać właśnie. Pozdrawiam.

Opublikowano

dobry wiersz, z pomysłem i uczuciem..........strasznie podoba mi się :
"śpię pozawijana
w u-czulenie
na nie ma ciebie"

chętnie bym zabrała ze sobą,jak przywrócą nam tę funkcję

Pozdrawiam
Agnes

Opublikowano

jest Pani pierwszą osobą, która zauważyła jamochłony
takie było moje zamierzenie :)
jeśli źle brzmi - trudno, nie udało się
albo nad tym popracuję albo
może następnym razem
dziękuję za czytanie i uwagi

pozdrawiam

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

No i znów tu wlazłem, bo jako homo novus, jadę wstecz po Twojej Twórczości. I co chwilę mnie język świerzbi, a właściwie klawisze. Dla mnie minus między zwrotkami nie ma znaczenia. Chyba nie będzie odbierany. "nami" jest zbyt karkołomne, a może "gdzie nam do wiosny?"? Wtedy to "nam" można interpretować różnie Jako stwierdzenie "Gdzie mi do Ciebie" czyli daleko mi do Twego poziomu, albo "Gdzie nam iść" - czyli zagubienie. Przecinek, który zostawiłaś, ujednoznacznia interpretację. "Daleko, stąd nie widać". A bez niego możnaby też: "Daleko stąd, nie widać". Ale to już Twoja decyzja, bo chyba to pierwsze jest ciekawsze.
No i znów będę się powtarzał, że Kocie wiersze to jest to.
Ja.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta "Poeta" jest wierszem o poecie marzycielu, który chciałby namalować bez pędzla uśmiech w kilku słowach. 
    • @infelia humor, akurat udało mi się rozczytać, może tylko i aż :) 
    • jestem dla ciebie objawieniem  wszystkich cnót  gotowych na lizanie    choć myję okna niedbale  i czasami zapomnę że skupianie uwagi na sobie  jest dla mnie uciążliwe    a moje usta się czerwienią  bardziej niż wczoraj  tylko w miękkim półcieniu  twoich wątpliwości    wiem że o mnie myślisz    wiem że do mnie mówisz  kiedy idziesz spać  układając głowę  na poduszce                                                                                        spierdalaj kurwo 
    • Jestem duchem wielu różnych ludzi w jednym ciele.   Rozpływam się, siedząc na krześle — zamieniam ciało w wodę i próbuję dosięgnąć fali.   Zbiorowa świadomość wymywa marzenia i ludzkie dusze: ich myśli, pragnienia, pożądania.   Wszystko, z czego kiedyś byli zbudowani i przez co mogli nazywać się człowiekiem, zniknęło w morzu słów i niespełnionych obietnic.   Pozostaje jedynie gorycz i żal — cierpki smak na języku bez końca.   Czujesz go, choć nie masz ciała; jesteś tylko wyobrażeniem przeszłego „ja”, powoli rozmywanym wraz z kolejną pełnią.   Krzyki odbijane od klifu ze zwiększoną amplitudą nie pozwalają zasnąć. Nie pozwalają odpocząć. Nie pozwalają uciec.   Płaczesz nad losem swoim i umęczonych ludzi.   To wyobrażenie łez, wyobrażenie smutku. Tak trudno zaakceptować, że nie ma już nic.   Jesteś sam. Każdy człowiek, którego kochałeś, zniknął bezpowrotnie — utopiony w tafli grzechów.   Nie ma Boga. Nie ma litości. Pozostało jedynie cierpienie i strach.   Rozpościeram skrzydła, pływając w ludzkiej godności.
    • @infelia nie rozumiem wiesza, chcesz wydobyć dobre cechy, żeby się spodobały komuś. Albo chcesz tak celowo zrobić dla swojej zabawy.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...