Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dla mnie za wysokie progi
tak wysoko nie podskoczę
wolę zrezygnować
nie odnajdę się w tym gąszczu

mam o czym myśleć
dziękuję to miłe
swoją drogą idę na własną rękę
nie muszę się do nikogo wdzięczyć

inni ludzie są jedynie
źródłem cierpień i depresji

Opublikowano
inni ludzie są jedynie
źródłem cierpień i depresji


hmm...powiedziałabym, że jest to stwierdzenie wieloznacznie i indywidualne; owszem, inni ludzie przyczyniają się do naszych cierpień, ale...oni też cierpią, więc...osobiście najczęściej wychodzę im naprzeciw i wiesz? czesto zdumieni łagodnieją a mnie ten gest chroni od depresji; to tylko moja subiektywna refleksja zgodnie z moją sygnaturką :) jestem "dziwolągiem", który, mimo wszystko, wciąż pozostaje sobą :)
aha, jeszcze "niezależność" nie jest jednoznaczna z "odosobnieniem"
:)
serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pewnie tak jest jak piszesz, Krysiu. Jednak, żeby wyjść na przeciw, trzeba wiedzieć przynajmniej tyle, że taka inna osoba idzie mniej więcej w moim kierunku. Zresztą ja też łagodnieję niespotykanie;) Jesteś doskonałym obserwatorem. Dzięki za miłe słowa, "dziwolągu":) Zdrówka!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Judytko, cieszę się, że wpadłaś. Czasem udaje mi się coś zauważyć, choć nieczęsto;) Zdrówka!
to dobrze, że czasem choć(:
jak tylko mogę to wpadam..
wzajemnie dużo zdrowia i dobrego wszystkiego J.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Piłaś siebie z jego ust jakby każde słowo było toastem. Był zachwycony – do pierwszego haustu. Potem już tylko pił. I pił. Nie rozróżniał roczników, nie czytał etykiet. Szukał ciężaru w ciele, nie w tym, co dojrzewało latami. A ty – dumna jak burgund w kryształowym kieliszku – stałaś się wodą w plastikowej szklance. Nie dlatego, że przestałaś błyszczeć. Lecz dlatego, że on patrzył tylko przez szkło.
    • @Annna2Bardzo dziękuję! Masz rację  - Człowiek poraniony w dzieciństwie, często nie może się odnaleźć w dorosłym życiu. 
    • Zacząłem od rekonesansu - począłem subtelnie zataczać wokół niej kręgi, przyglądając się jej z każdej strony, uważając, aby przypadkiem nie pokazać mojego zainteresowania. Uważałem wtedy naszą domniemaną bliskość za dosyć intymną, za delikatną i gotową do rozsypania się w drobne kawałki pod nieuważnymi, obcymi dłońmi, ponaglającymi ruchami nie cierpiącymi subtelności. Dopiero potem skojarzyłem te spacery z orbitowaniem, choć byłem raczej księżycem (a ona nie była słońcem!), bowiem o ile pozwalała mi na to okazja, moją twarz cały czas kierowałem ku niej, starając się łapać wszystkie refleksy, które mogły mi rzucać poroztrzaskiwane szyby, czy fragmenty gołej blachy. Nie zliczyłbym ile takich okrążeń zdołałem wykonać przed powrotem do domu, lecz pewny byłem wszystkich uzyskanych informacji - całkowicie pustej framugi po oknie na parterze, idealnego miejsca na wtargnięcie do środka, otoczonego z trzech stron samą fabryką, tworzącą w tym miejscu odrobinę prywatności, z dala od pustych przechodniów jak i wścibskich oczu lokatorów przyległych do niej bloków. Następny tydzień spędziłem na wyczekiwaniu - w drodze do szkoły nadal ją mijałem, tym razem bez tak wcześniej nierozłącznego ze mną wstydu, obnażyłem się już przed nią, byłem już w pełni winny dokonanej myślozbrodni, która już w sobotę miała stać się czynem. Siedząc w ławce starałem się zadowolić rudymi włosami koleżanki siedzącej dwa rzędy przede mną, nawet starałem się docenić jej urodę, to jak słońce wpadało jej we włosy, lecz zacząłem brzydzić się tym, jak starałem się zastąpić nasze uczucie takim substytutem, brzydziłem się moją młodzieńczą naiwnością, myślą, że będę mógł doznać tej samej przyjemności w ramionach byle dziewczyny, że próbuję sprowadzić namiętność bliskiego kontaktu z istotą tak skomplikowaną jak ona do czystej sensacji dotyku.
    • @Lidia Maria Concertina Jak zawsze z przyjemnością przeczytałam i się zamyśliłam. . Pozdrawiam:)
    • @Bożena De-Tre Niech Ci się Poetko wiedzie jak najlepiej :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...