szyfry

[Anna_M.]

pewne szyfry muszą się powtarzać
jest przecież tylko dziesięć cyfr

w zakamarkach liczb
mieszczą się też klasztorne cele
w nich pokruszone oddechy

szukam w lustrze odbicia
swego kodu genetycznego

nasłuchuję pod drzwiami
zza którymi łudzący zapach

mam klucze…
…i widzę zamki

za mała urosłam…
… więc nie otwieram

ściskając w dłoni lek klucz
nie otwieram nie przyjmuję

pomiędzy naiwnością i wiarą
nadzieją i słabością
przepastne trzęsawiska
zaklęte w dziurce od klucza

którejś minuty dębowe wieko
przytrzaśnie pięści z lekarstwem
zaciśnięte martwością rozprostuje

a ty pochylisz się poważnymi ustami
nad moim przeminięciem wyszepczesz:
na własne życzenie

[Witold Marek]

Tutaj jakoś wyjątkowo pasowałaby mi regularna interpunkcja. I coś tam sie dzieje dziwnego pośrodku wiersza, coś jakby rozstraja... Ale tematyka i próba jej "obróbki" dość ciekawa, zresztą nośność symboliczna cyfr, szyfrów itp. nieobca jest Pani, o ile pamietam z innych wierszy. Pozdrawiam.