Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wytrwałym poetom ...

Messalin_Nagietka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Messalin_Nagietka

Messalin_Nagietka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

wytrwałym poetom ustalona kolej,
grosz z ubezpieczalni, dwa grosze za łóżko,
w pokoju biesiadne anioły to mole,
których szafa karmi, z podłogi kurz stróżką
wprost na ściany, sufit, w tatuaży mapie
wiersza ślad wyryty – nie dotarł na papier,

wpierw ciało ostyga – łodyga, na której
sterczy wachlarz myśli, łzą skropione płatki,
z parapetu zwolna przez próchna framugę
słów – donic wywody – pierwsze swe upadki
odbiera w pokorze - o nie znanej porze
przechodniom, będących pociągiem na torze,

pośpiechem wyrwany, zawietrzną, na gapę,
w przedziale dla matek, bo jedno w wagonie
z miejsc tylko zostało, przy oknie, gdzie zaciek
odrywał znad szyby wspomnienia jak krople,
do taktu, do stuku, ani widu – słychu,
życia dar parował jak woda w czajniku,

chmura, jedna zeszła z poziomów na ziemię
by we mgle czuł jeszcze poeta ten wieczór
upojny – z przytomnych padło osób wiele,
jeno on bez konia, rogu – marny piechur,
szyną wraca życiu – ustalona kolej
wytrwały w czytaniu – weź poecie dolej.

Izabella_Sendor

Izabella_Sendor

Opublikowano
Opublikowano

Witam,

wiersz zwraca na siebie uwagę sprawną formą, dobra rytmizacja języka nie wspomagana naciąganymi zabiegami-inaczej -ładna melodia języka nie "pasożytująca";-) na treści.Tematyka może i dość konwencjonalna-ale ja z tych, którzy nie uważają to za wadę tekstu(teraz już trudno o coś nie podlegającego konwencji)-ważne raczej, jak temat jest zrealizowany-a ja myślę, że zrealizowany jest pomyślnie.
Miło mi tutaj było
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      kolce

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MigrenaBardzo dziękuję! Myślę, że "po swojemu" będę lepsza jako człowiek. Dobroć jest pięknem:) @Nata_KrukBardzo dziękuję!  Masz rację "kolce" to słowo z wieloma możliwościami. :) @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Ja rzadko pokazuję swoje pazurki, może za rzadko? Czas to zmienić?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @RomaBardzo dziękuję! Masz rację, chciałam, aby był trochę feministyczny, aby kobieta miała odwagę się bronić. :)
    • Maksymilian Bron
      Miłość i jej zła siostra

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      Kocham przy Tobie milczeć, tulić się do Ciebie, jakbym nie miał matki Nienawidzę ciebie słyszeć, dotykać cię to kara za odwrócony krzyż Kocham Cię tak mocno, że wsiadłbym z Charonem do łódki, aby przebyć cały Styks, lecz nie odwrócę się   Nienawidzę braku gracji, twej krwi i wersów pełnych łoju do mnie Kocham Twoje rady, głos Twój prowadzi mnie do wyjścia z wykrotu Nienawidzę cię za dyby, które gruchocząc mi kolana, podłączyły thymatron na apetyt życia, opluwając mnie w lochu   Kocham Cię tak, że nieważne jest, czy pachniesz zmierzchem, trawą po ulewie, smogiem czy obłokami z szarego mleka Nienawidzę cię, bo gdy spałem obok ciebie, ukradłaś mą lirę i biografię Orfeusza Kocham Cię tak mocno, jakby wszechświat zmniejszył się do naszych objęć, a czas zdziwił się, że zegar nie tyka, wszyscy byli w pracy, a myśmy wybrali wagary od życia   Zła siostra Miłości w końcu się poddała Biegniemy tą plażą, już się nie chowając Igła magnetyczna odszukała zorzę i dziewiczą dróżkę, życie Nam zwracając, lecz…   czy to wszystko nie było tylko w listach naszych, mirażach o kąpieli w Gangesie młodości i czy zaraz spoceni nie otworzymy spojówek, budząc się przy złej siostrze Miłości?
    • Witalisa
      Szepty poranka

      Przez Witalisa · Opublikowano

      @aniat. Ładnie się to harmonizuje: nastrój – dźwięk – obraz; szkoda, że odpuściłaś w rymy w ostatnich wersach, cztery mogłyby się zgrać.
    • homanronet
      Co się odwlecze, wróci ze zdwojoną siłą

      Przez homanronet · Opublikowano

      Zrównają cię z ziemią. -No, chłopie, nie mów, że klasyczna? Robić, robić, robić! Wybebeszą z ciebie wszystko co wyższe, wszystko co nie pragmatyczne. Żreć, żreć, żreć! Wykpią słabości, wszystkie twoje samotności. Pieniądz, pieniądz, pieniądz! I będą ciągnąć za kostki w dół, implementować ci pustkę, agitować swe plebejskie nawyki. Umniejszać wszystko, smagać cię codziennie po mózgu parszywymi jęzorami parzącymi jak pokrzywy, okraszając to wszystko żarcikami podszytymi rzadkim kałem i opowieściami o jebaniu, najebaniu się, pojebaniu i dojebaniu sąsiadce i jej córce- i to wszystko wygłoszone z chwałą jakby to była nobilitacja.  I przylega do ciebie ten Nietzscheański wyziew. Jan Pelc wróży ci przyszlość; takie jest życie, słabiaku.  Sygnał, 5 nieodebranych, nie pójdziesz już tam- postanowione. Nie zostaje za wiele: Decasia, Ladoni, Górecki, tory, las, ambient, człowiek słoń i Curtis- a to wszystko ponad dekadę później niż planowałeś.
    • Bożena De-Tre
      kilka słów

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Gosława Pokochają siebie to i Ciebie polubią -:)Wszak tu poetyckie dusze tu się spotykają …nawet jak rogate-:)Dobrej nocy

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...