Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Instrukcja Nr. 11: Jak pisać tzw punktołapki.

Tu jest drogi/a Poeto/ko łatwiej niż napisałem w poprzednich instrukcjach. Kiedy taki/a już się najadł/a oraz naseksił/a w dowol, to chce mieć punkty oraz podziw gawiedzi poetyckiej, choć z kasą dalej jest nijak. I tu jest problem, bo trzeba poczytać, najlepiej nieznanych z ORGu, czyli na ORGu znanych. Czytanie jest trudniejsze niż pisanie, bo trzeba główkować, albo nawet mysleć. Klikamy na niki, szukamy jakiegoś wiersza oraz wybieramy dowolne wersy. Na początek jednak
tytuł i puentę. Nie martwimy się o prawa autorskie, bo autorzy i tak nie pamiętają, co napisali.

No i mamy:

TYTUŁ.
Bierzemy od Lady Supay, ona ma to bardzo przemyślane, a więc:

rozgrzanej nocy

Wersy.

Tu mamy festiwal, ale nam idzie o punkty, więc trzeba uważać: na pierwszy rzut H.Lecter, nie musimy meldować z którego wiersza, on i tak tego nie pamięta. A więc:

wypełniam cię ostrożnie cienkościenną
w głębinach witrażu pulsujące kadzidło

Dalej sięgamy do Dzie Wuszki, i mamy:

dła źdźbła białej trawy
mróz zważył zieleń łąki
i opadła mgła

Bez J. Sojana nie ma punktów, z rozkoszą sięgamy do Jego Poezji i mamy:

trzeba się spotkać
omijając jednorękich bandytów

M. Krzywak, jak już da punkt, to orgazm w poezji:

stał tam dalej i widział
rozrzucone rajstopy
śmiał się rozcinając żyły

PUENTA.

Puenty, oczywiście, szukamy u Rewińskiego:

kej juz szychta hnedycko uślimtosz
to ci kwiertka przyniosa no tocy
do zymfcioka ci pełno posypia


No i mamy wiersz, tzw. “punktołapkę”:


rozgrzanej nocy


wypełniam cię ostrożnie cienkościenną
w głębinach witrażu pulsujące kadzidło
dła źdźbła białej trawy
mróz zważył zieleń łąki
i opadła mgła
trzeba się spotkać
omijając jednorękich bandytów
stał tam dalej i widział
rozrzucone rajstopy
śmiał się rozcinając żyły
kej juz szychta hnedycko uślimtosz
to ci kwiertka przyniosa no tocy
do zymfcioka ci pełno posypia

Następnie publikujemy na ORG, zbieramy punkty oraz ucztujemy sukces. Proste, no nie? A teraz niech Poeci/tki spróbują tej zabawy. Najlepszy dostanie 100 zł. Jury: H.Lecter, J.Sojan. Warunek dodatkowy: Puenta ma pochodzsić z własnego wiersza opublikowanego na ORG. Go!
Uprzejmie proszę Angello o priorytet.

  • Odpowiedzi 53
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

nie wiem, jak traktować tekst na wątku dyskusyjnym; czy to wiersz/proza/post/temat pod dyskusję? instrukcja? kogo? na podstawie czego?
msz to poważne/bezpodstawne pomówienie użytkowników forum, to obrazowany przerost ambicji/ego, plus te "wyróżnione wzory", hehe :P
bardzo brzydko. nie podoba mi się, bo tekst trąca manipulacją, a nawet prowokacją. nie dostrzegam poetyckości/logicznej merytoryki, a intencje Poezji dalekie, więc nie wiem, co to za dziwo, ale wygląda paskudnie.
współczuję braku weny. nie podoba mi się zaczyn, a produkt końcowy jest niesmaczny, oczywiście msz :)
pozdrawiam
kaśka.

Opublikowano

Stefanie miły
ja mogę ściągać
seksi majteczki
koronkowe haleczki

łapać słońce za końce
rwać tapety ze ścian
ale nie z instrukcja
lecz z wyobraźnią

Stefan powiedz, że nie jesteś moim natchnieniem

serdecznie i bajecznie - Jola

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jak to nie jestem, skoro te majteczki, haleczki...Dz.

majteczki haleczki
powiadasz skowronku
czemuż winne te szmatki

a może do czego prowadzą

piękne jedwabne koronki
rozrzucone na kwieciste
wiosną pachnące łąki

Stefan bój się ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Michałku czy to oby Twoje ;)

serdecznie - Jola

p.s.
zaniedbałeś ostatnio, ale wybaczam!
Joleńko, nie bądź wścibska, tylko coś napisz.
Stefciu aleś zachłanny ja napisałam i całkiem aż x2, a Tobie wciąż mało!
Opublikowano

pięć samotnych obrazów

dziewczynki za rogiem nie sprzedają zapałek
w mini barze mini spódniczki na wysokich obcasach
oblizują z warg szminkę na szybki zarobek

gdyby niewidzialnym dla oczu wyrżnąć
mogąc dotykać kształtu codziennych spraw
jednym pocałunkiem złamać język raju

dwie japonki z prawej i lewej
na cienkich rzemykach wzruszeń

wsłuchane w ciszę ściany sąsiadów
bo ta już tylko echem
odbite dźwięki krzyk i jęk
przestrzeń wypełniona pustką

tylko Ty, przyprószona uśmiechem
czarodziejka, jak wiosna za pasem
ścielesz z liści złocistych kobierce
cichuteńko, spokojnie, nad czasem

kolejne sprzedane kopie
nie oczy lecz dusza widzi – szczęście jak tęcza

co na ta Stefan?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • On, ona, ono... A - no, no!    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...