Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nic nie pytać,
Swoje robić,
Cudu nie oczekiwać.
Oto wzorowy pracownik...

Już dawno zapomniałem człowieczeństwa,
Zaprzężony w jarzmo ciągnę swoją rolę.
Za trud włożony w pracę dostaję wciąż przekleństwa,
Moi chlebodawcy łamią wolną wolę.

Już nie pragnę, nic nie czuję, mojej pracy
Czas poświęcam, by rozkwitła bujnym krzewem.
Miejsca u niej nie zagrzeję, przyjdą inni,
Dla mnie puste miejsce na ławeczce tuż pod drzewem.

Myślę tylko przeżuwając żal rozpaczy,
Kiedy los mi raj pokaże, tu na ziemi.
Nową drogę ku wolności tam wyznaczy.

Nic nie pytać,
Swoje robić,
Cudu nie oczekiwać...

Opublikowano

Mój młody kochany przyjacielu; nie ! nikt nie ma prawa niewolić nikogo!
Wiem też, że częstokroć mija się to z rzeczywistością.
Trudno się z tym pogodzić. Jakże trudno się postawić.
Kiedyś to zrobiłam: veto! krzyknęłam i dostąpiłam zaszczytu zasilenia szeregów bezrobotnych.
Życie? Nie, ludzie ludziom ....
Ściskam serdecznie i nie daj odebrać sobie człowieczeństwa.
J.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuje Jolu, tak człowieczeństwa nie dam sobie odebrać, Veto! też wiele razy mówiłem,
no cóż... będę je musiał jeszcze nie raz powtórzyć.
Pozdrawiam Cię serdecznie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wanesko wierzę...
wierzę bez końca, że może wreszcie...
ale do zwycięstwa daleka droga.

Pozdrawiam Cię jak zawsze z wielką przyjaźnią.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...