Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dopiero co skończył dwadzieścia lat
Nieprzeciętnie uzdolniony, był sobą
ciągle jedną tą samą niezwykła osobą
Nie, nie zaznał za wile szczęścia

Bo zazdrosna kostucha wplotła palce
w jego skronie spojżała mu w oczy
wyszeptała słodko chodź do mnie.
Jego róża dopiero zakwitła

Zerwana przedwcześnie więdnie, usycha
Jej piękno przemija
Płatki opadają bezwładnie
Śmierć o nikim nie zapomni! nikogo nie omija!

Nawet Nie miał jej tego za złe
Powiedział kiedyś, że pogodził się z bogiem
Tylko czekał cierpliwie, rozumiał
że jest już blisko, nie łudził się

Jeśli anioły są na ziemi
Wiem jak jeden ma na imię
To jedno co pozostało nigdy nie przeminie
Wspomnienia z dzieciństwa z czasów szkoły

Rozwalone kolana, dywanik u dyrektora
wspólne rozmowy jego śmiech
umilkł nagle, odszedł, została rana
głęboka i co dzień ta sama

* W hołdzie Grześkowi Spoczywaj w spokoju przyjacielu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


uwagi:
wiersz operuje wtórnościami
nie ma w nim ani jednej interesującej frazy
tragiczne te wykrzykniki
po prostu napisałeś coś o kimś i podzieliłeś to na strofy
nie lubię bardzo mówić: to nie jest wiersz
ale ten naprawdę nie jest
Opublikowano

Zdecyduj się, czy stosujesz znaki przestankowe, czy nie;
to samo dotyczy dużych liter na początku wersów.
Unikaj sloganów takich jak ten: "Śmierć o nikim nie zapomni! nikogo nie omija!"
Popraw błąd ortograficzny "spojrzała"
Wpisywałeś ten wiersz do Warsztatu?
Jeśli to początki pisania, uwagi się przydadzą.
Pozdrawiam, życzę powodzenia
- baba

Opublikowano

Mogłem dodać do warsztatu w sumie już chwile pisze ze sporymi przerwami ale nie była to zbyt duża liczba wierszy a jak dodam tu i tu to nic się nie stanie ?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...