Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bardzo dziekuję Jadwigo i tak trzymaj:):):) prawda się liczy wtedy nie kombinuję a tutaj już 2 wiersz przechodzi zmiany i tak patrzę i głupieję:):):):)

szacuneczek

be
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witam Panie Biały chyba racja nie mam ostatnio spokoju może w tym tkwi problem, jednak

dziekuje za odwiedziny , wizytę i rady pomyślę na pewno nad nimi

szacuneczek

be
Opublikowano

ziemia toczy kamień
ludzkiego istnienia
próchniejące kości
zamieniane w pył

za słabi by pragnąć
prawdziwej miłości
szczerej przyjaźni
wewnętrznej ciszy

przyciśnięte nogi
zmiażdżone ręce
świat biegnie torem
bez końca do końca

wiecznie młode tryby czasu


Dobry i mądry wiersz bestio,
skłaniający do refleksji -
tylko cóż z niej skoro "tryby czasu"
są już wyznaczone dla pokoleń następnych
taki łatwo ludzie przyjmują zgotowany
sobie los, byle kręciło się i kręciło
coraz szybciej i szybciej
Takie sobie zgotował perpetuum mobile,
do tego brakuje żeby Ziemia zaczęła się
szybciej kręcić i wokół Słońca,
a ten :) Człowiek powie,
nie tylko proch itd. wynaleźliśmy,
ale proszę zobaczcie, jak zmieniliśmy
również nasz kochany Wszechświat,
jaka miłość romantyczna w kinie.

Zaś inny człowiek, może jedynie
powiedzieć, cóż nie mam wyboru,
tak ogarnięto nam Ziemię, że mogę
tylko nienadążyć, pozostaje mi więc
biec, trybów już nie cofnę, ani nie zmienię

Smutny wiersz i jakże prawdziwy
:))

serdecznie bestio
Fly

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Fly bardzo ciekawy komentarz zastanowił mnie, Ty zawsze dotrzesz do sedna przesłania, zadziwiasz mnie , gdyż nie piszę pustych wierszy, jednak Twoje spostrzeżenia mnie szokują odnośnie odczytu przekazu w pozytywny sposób

dziękuję za odwiedziny i komentarz

szacuneczek\

be

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...