Matka

[robiespier20]

wychudzona z cerą
koloru kamienia
leżała na łóżku
usta lekko poruszały
się w takt modlitwy

trzymałem ją za rękę
cierpiała z szeroko
otwartymi oczami
wpatrzonymi we mnie
z błaganiem i strachem

odeszła nad ranem
nie zdążyłem jej wybaczyć
zrujnowanego wódą
dzieciństwa

[kasiaballou]

wzruszające..
a gdzie wiersz?

pozdrówki
kasia

[WiJa]

Bardzo dobry wiersz, nawet jeżeli nie zgadzam się "z błaganiem i strachem", z takim więc przejrzeniem matki. Bo w życiu wystarczy przejrzeć siebie, i Ty właśnie przejrzałeś, a przynajmniej dojrzałeś więcej (nie tylko w matce) niźki niejeden znany poeta (w tym, na temat czego zabiera głos).

[Antoni Slawbicki]

no taki bardo osobisty wiersz, chyba zbyt osobisty i jednoznaczy, brakuje mi tu jakiejś wielowatkowości lub wieloznaczności

Pozdrawiam.

[Antoni Slawbicki]

no taki bardo osobisty wiersz, chyba zbyt osobisty i jednoznaczy, brakuje mi tu jakiejś wielowatkowości lub wieloznaczności

Pozdrawiam.

[Baba_Izba]

Jest w Twoim wierszu sens i zaskakująca czytającego puenta,
jednak sam wiersz warsztatowo słaby, zbyt dosłowny,
peel wzrusza sytuacją życiową, nie Autor - pięknem wiersza.
Pozdrawiam
- baba

[robiespier20]

To dla wszystkich co wiedzą co to jest wiersz.
"Wiersz – Wikipedia, wolna encyklopedia"


Baba Izba...dzięki za konstruktywne podejście do moich wypocin.
Antoni Slawbicki..." wielowatkowości '...a co to za "kuriozum"... i dwa razy to samo?
WiJa...masz racje...
kasiaballou...tam gdzie ty go nie widzisz.

[de bosek]

to tekst warty milczenia, czekam na następny, pozdrówko

[Pan_Biały]

wychudzona z cerą koloru kamienia
leżała na łóżku
usta lekko poruszały się w takt modlitwy

trzymałem ją za rękę
cierpiała z szeroko otwartymi oczami
wpatrzonymi we mnie
z błaganiem i strachem

odeszła nad ranem
nie zdążyłem jej wybaczyć
zrujnowanego wódą
dzieciństwa


jest szczerość i czasami to wystarczy by poruszyć
przeczytałem i tyle
pozdrawiam
r