Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Biedny fantasto...


Rekomendowane odpowiedzi

Walczyłeś z wiatrakami własnych urojeń,
Myślałeś, że możesz uczynić wiele.
Miecz swoich marzeń prawdą stępiłeś,
Walkę przegrałeś, nic nie zrobiłeś.

Z rozczarowaniem ręce opadły,
Broń szczytnych nadziei leży na ziemi.
Stoisz samotny z klęską w oczach,
Znowu przed tobą zawodu zbocza.

Biedny fantasto, kiedy się nauczysz
Brać życie twardo za ostre rogi?
Na nic łzy rzewnej, twojej rozpaczy,
Myślisz, że współczucie teraz zobaczysz?

W życiu nie spotkasz błędnych rycerzy,
Świata wokoło już nie naprawisz.
Przestań więc bronić pustych iluzji,
Byś się ponownie na czas swój nie spóźnił.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

niestety niektórzy fantaści są fantastami z wyboru, często to ich przerasta... i nagle pojawia się świadomość zmarnowanych lat. Poruszyłeś bardzo ważny temat, w szczególności dla poetów, bo wielu z nich to fantaści nieprzystosowani do życia, albo niechcący się do niego przystosować :) Mądry wiersz - i trochę bije we mnie ;) Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...