Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jeśli zechcesz

czarem roztańczę
zaspane stokrotki
pod błękitem

wczesnowiosenny dotyk
rozchyli białoróżowość
starej jabłoni

w pozimowym ogrodzie
przebudzona śpiewem
rozkocham skowronka

tak zwyczajnie
codziennie

Opublikowano

Wiosna - o wiośnie. Miło poczytać i wyobrazić sobie
wiosnę, gdy jeszcze tak zimno na dworze!
Stara jabłoń, nie taka stara, jeśli kwitnie co roku
białoróżowym kwieciem!
Znowu ładny wiersz Krysiu,
pozdrawiam późnozimowo
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzom rada, że "zechcesz" :) Wiośniane obietnice można siać przez cały rok, byle tak po prostu ...kochać :)
Dziękuję Aniu.
:):)
Serdeczności od wiosny -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Grażynko, piękna Twoja propozycja,
ale jednak nieco zmienia.

Mój zamyśł kładzie akcent na "codzienną zwyczajność"
w ścisłym połączeniu pointy z tytułem (klamra).

lubię rozsiewać wiosnę
(...)
tak zwyczajnie
codziennie


Literówkę poprawiłam, dziękuję.
:):)
Serdeczniei ciepło -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarcDziękuję :) Wiesz, to przedziwne uczucie, że najpierw prosisz o coś takiego, żeby tego nie było, żeby się tylko nie stało. A po pewnym czasie, prosisz o to, żeby koniecznie, żeby szybciej przyszło, to czego nie chciałam.  I to nie było działanie farmakologiczne, tzw. "głupiego Jasia", bo to dostaje każdy przed operacją. To było dużo wcześniej. Ale z daleka, wygląda tak, jakby człowiek nie wiedział sam, czego chce.
    • w galaktyce spiralnej        wirujesz myśli dostrzegam oczy jak gwiazdy            mgławica rozwiewa włosy wiatr słoneczny nie nachalnie         pieści twoje ciało w sukience z grawitacji           strunami zatrzymuje                czarna dziura czasoprzestrzeń zakrzywia     horyzont zdarzeń        nie wiem gdzie cię szukać w ciemnej materii kosmosu    punkt dostrzegam pulsuje     czasem zakrzywia   przestrzeń           wielki bum cię odradza      nagle znowu razem zjednoczeni   ponad szybkością     w supernowym błysku losu  roztańczymy cały kosmos               poza niemożliwości  uczuć zdarzeń        a ja szepcę kwantem światła     tyś jedyna osobliwość tyś wszechświatem            moich marzeń
    • @Wochen To porządkowanie bólu słowami jest odważne. Bo czasem, gdy wszystko się miesza i rozpada, właśnie takie krótkie nazwy uczuć potrafią pomóc nam stanąć na nogi.
    • @tie-break To bardzo piękny, mądry i cicho wzruszający wiersz. Czytając go, ma się wrażenie, jakbyśmy zaglądali komuś do chwili przed rozpoczęciem życia od nowa.
    • @Toyer Pięknie piszesz o nadziei — nie jako o cichym marzeniu, ale jako o czymś, co płonie i walczy. Ten czerwony kolor naprawdę tu działa — od razu czuć energię, zawziętość i siłę, która nie chce się poddać, nawet gdy już brakuje tchu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...