Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
czerwień pamiętnej aksamitki
wstydliwie chłonie zapach
ciepłolubnych kropli

o zmroku

rozbłysną lawendowe iskry
gdy wrócisz by znowu odejść
w lampce wina zatopię zenit
na anielską cierpliwość

z nadzieją pustych krzeseł
przy stole dwa nakrycia
pragną powrotu ciepła
jak dawniej siądźmy

tak po prostu
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Krysiu przepiękne studium kobiecej tęsknoty, do której wraca i odchodzi nadzieja... nadzieja, która ma imię, głos i kolor oczu. Tak poznaje się uczucia kobiet, które mimo, że życie nie stoi w miejscu, gotowe są wrócić do tego miejsca, w którym wszystko można jeszcze zmienić... poza imieniem, głosem i kolorem oczu.
Wytrzyj sobie łezki słoneczną Kalifornią, gdzie ludzie cały rok czekają na deszcz a jedynymi pojawiającymi się kroplami są łzy, na które wcale nie trzeba cały rok czekać:

www.youtube.com/watch?v=pAzrEgWXAlI
Opublikowano

różnie można interpretować Twój wiersz Krysiu.
Tęsknota za kimś, kto odszedł na zawsze,
a może odpłynął w rejs, poszedł na szychtę.
Samotność zatapiana codziennym oczekiwaniem.
Ładnie, pozdrawiam.

Opublikowano

Krysiu, czytałam kiedyś już i bardzo mi się podobał! A może się mylę, bo znowu mi się wydaje, że to o mnie, do mnie! Taka jestem egoistka wobec Twoich wierszy! Pozdrawiam cieplutko! Jasne, że zostaję. Para;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Krysiu przepiękne studium kobiecej tęsknoty, do której wraca i odchodzi nadzieja... nadzieja, która ma imię, głos i kolor oczu. Tak poznaje się uczucia kobiet, które mimo, że życie nie stoi w miejscu, gotowe są wrócić do tego miejsca, w którym wszystko można jeszcze zmienić... poza imieniem, głosem i kolorem oczu.
Wytrzyj sobie łezki słoneczną Kalifornią, gdzie ludzie cały rok czekają na deszcz a jedynymi pojawiającymi się kroplami są łzy, na które wcale nie trzeba cały rok czekać:

www.youtube.com/watch?v=pAzrEgWXAlI
Emilu, wzruszający komentarz i wrażliwość komentatora mężczyzny. Tylko ktoś, kto potrafi czytać sercem w sercu kobiety, jest zdolny odgadnąć, co ona czuje.
Dziękuję Emilu także za słoneczną Kalifornię :) popatrz, łezki już obeschły i uśmiecham się...
do Ciebie jak wiosenne słońce :))))))))))))))
Serdecznie i ciepło -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"Wytrychy"...hmm, to nawet chyba klucze, które idealnie pasują do...zamków. Mam nadzieję, że zamki nie są ...wymienione :))
Dziękuję Ada.
:):)
Serdecznie i ciepło -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Eunicee, jesteś romantyczną duszą,
takie ...czują szóstym zmysłem to, co piękne,
wciąż kochają i tęsknią...
dziękuję
:):)
serdecznie i ciepło-
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Twoje gratulacje, Stasiu, są dla mnie najwyższą notą
bardzo dziękuję
:):)
serdecznie i cieplutko -
Krysia

ps oglądałam malowanie piaskiem...
oniemiałam z wrażenia...niesamowite!!!
dzięki za link
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A wiesz jaką radość sprawia mi Twój "egoizm"? Ty po prostu dopingujesz do pisania... dla Ciebie...o Tobie? Zostań! Tak zostań...i rozgosć się ...tak po prostu!
Dziękuję.
:)))))))
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jacku, nawiet chyba nie zdajesz sobie sprawy,
jak bardzo są budujące Twoje komentarze.
Czytelnik "urzeczony" to ogromna radość autora
i doping do pisania.
Dziękuję.
:):)
serdecznie i ciepło -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...