Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Romantyczny wierszyk o pamięci


Rekomendowane odpowiedzi

Jeszcze nie dostałam od ciebie
zwykłej niezabudki
na dni nam niespotkane,
nie zawiązałam supełka
na kawałku nitki
na wieczne pamiętanie.
Jeszcze nie byłam z tobą
w pajęczej samotni
pod umówioną wierzbą
w cienistym ogrodzie.
Nie wysłuchałam nigdy
zagranej na gitarze
sonaty o zachodzie słońca
w łódce na jeziorze.
Nie zaplanuję nigdy
nieznanej przyszłości,
wszystko dawno się stało
i trwać będzie niezmienne.
Mam za to twoje wiersze,
schowam je, zostaną
na dalszą codzienność.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tylko patrzeć jak zakwitną niezabudki przywołane Twoim wierszem. Dedykuję Ci, Elu, moją "Niezapominajkę", pamięć nosi niepotrzebne wydaje się ciężary, których nie sposób się pozbyć. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tak mi miło, że wywołały się dobre i optymistyczne myśli.

Waldku, nie żałuj, że nie Ty. Ja zaraz się z Tobą zamienię!

Eugeniuszu, jesteś, jak zwykle, dżentelmenem, a na dodatek rozdajesz prezenty. Dzieci gotów bywasz adoptować! Wiersze dedykujesz! Rozpieszczasz Panie. Stanowczo. Bardzo dziękuję. Doceniam. Elka.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...