Czołem!

[Rafał Orszak]

siadam z nią.
nie dość, że w tym
samym miejscu,
to jeszcze w tym
samym fotelu
(pociągu)

włączam telewizor
czołem pochyłym

ten chudy to
syn suki jak nic.
porusza się
niedokrwisto
a w radiu
przecież pokazywali,
jak wygląda rasowy
chód księżycowy.

dym z papierosa
nic nie robi.
podwórko się drze
przez okno: ciszej
żydowska psia krew!

figury się zmieniają.

nie samotności
w stylu tęsknicy, ale
wymacalnej
kobiety.

patrzę dalej;
fajerwerki Enschede,
burdy kibiców,
żelatyna, górnicy,
Unifikacja,
death metal
Zakon Smorgoński
to ja i ja,
i ja, i ty.

kanał po kanale
(mam ich
teraz dużo)
telewizor jęczy
historie wyssane
z palca kciuka
klonujcie klozety!

stul gębę,
jeśli będą strzelać
do dzieci
w szkole.

mój sąsiad czerwony
miał zawał i
nic do cholery!

rząd wprowadził
reformy w błąd
i jeszcze
blokady na
chłopski rozum.

czołem!

mój braciszek Maciek zaczął kląć.

no ładnie
dzieci dorastają
teraz szybciej
i gdzie tylko
mogą.

popatrzę na życie w „9” bramie:
czołem!
Parodia
(moje życie farsa).
Nie mam forsy.
A.D. 04 X 00

[Messalin_Nagietka]

Rafale - zbyt rozległy ten Twój wiersz - nie umiem go objąć myślami - rozumiem, że nie masz forsy ja też jej nie mam ...
MN