Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Świat wyswobodzony z objęć ciemności
Zrzuca senne przyzwyczajeń łańcuchy
Z zimowego letargu wprost ku wolności
Biegnie beztrosko czasu niepomny

Miękkie obłoki płyną lekko przed siebie
Chciałoby się całemu w chmurach zanurzyć
Między ptaki zza horyzontu powracające
Wiatrem powietrzem oddechem nasycić

Wspiąć się po poręczy dźwięku i koloru
Aż do nieba gdzie słońce wytęsknione
Osusza łzy i gasi smutek mocą żywiołu
Zamyka w promieniach serca wylęknione

I stać się kwiatem kwitnącym na polu
Motylem na dłoni dzwoniącym echem
Zielenią trawy muśnięciem wiatru
I chodzić boso i spać pod gołym niebem

Opublikowano

Świat wyswobodzony z objęć ciemności
Zrzuca senne przyzwyczajeń łańcuchy
Z zimowego letargu wprost ku wolności
Biegnie beztrosko czasu niepomny

To jest ciężkie (forma) jak pomnik ku czci Armii Czerwonej i tak pisać nie należy...


I stać się kwiatem kwitnącym na polu
Motylem na dłoni dzwoniącym echem
Zielenią trawy muśnięciem wiatru
I chodzić boso i spać pod gołym niebem

Tak pisać można, bo ładne... :))

Opublikowano

Eunicee --> własnie już tak się tęskni za tymi przyjemnościami, a tu ciągle zimno i ciemno... i ...

kuba skawa --> było ciężko, zimno i ponuro, a teraz idzie wiosna więc będzie ładnie i kolorowo, także w poezji ;)

dziękuję za zaglądnięcie i pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ten wiersz jest właśnie jak letni deszczyk. Lekka forma współgra z treścią, a dzbanek zsiadłego mleka w towarzystwie słoneczników ma przyjemny, rustykalny urok.
    • gdy smutek zapuka do drzwi otwórz je niech się wyżali niech poczuje że nie jest sam że ktoś go rozumie przytuli   pomoże zrozumieć jego stan że pomoże mu w tej trudnej  chwili którą obarczył go los z którym trudno mu wygrać   gdy smutek zapuka do drzwi nie udawaj że nie słyszysz tylko otwórz swoje serce a na pewno będzie mu lepiej   tak moi drodzy smutek to nie grzech to życiowa prawda która każdemu z nas może się przytrafić  
    • jakież to jest miłe już się rozmarzyłem mieć kilka żywotów jak w tych modnych gierkach właśnie w tym zabili i już przeskoczyłem jest żywot następny w nim nadzieja wszelka   zabawa z ekranu jest w życiu prawdziwym można żyć zabijać nowe życie czeka lecz to tylko bajka i jest niemożliwe bo po życiu ziemskim inne życie czeka :))))  
    • @Bcmil I Twoja odpowiedź, leży mi jak ulał.  :) 
    • @Leszczym dziękuję bardzo! Miło mi, że się spodobało, ballada to forma, której zawsze chciałem spróbować, dlatego wdzięczny jestem za docenienie. @Naram-sin dziękuję pięknie! @Alicja_Wysocka bardzo mi miło. Wiadomo oczywiście, że ta historia jest fikcją, ale starałem się napisać to w taki sposób, by można było wyciągnąć coś uniwersalnego o miłości - jednej, a może wielu. Bo gdy na nowo zakochujemy się, czasami uczucia te są zupełnie inne, zdarza się jednak, że kolejna miłość zdaje się znowu być tą pierwszą.   Wierzmy w poezję, to jest piękna wiara. Jak ostatnia nadzieja i jak pierwsza miłość.   A nawet, jeśli to jest niemożliwe, to póki jest piękne - czy trzeba czegoś więcej?   Pozdrawiam i dziękuję za ten budujący komentarz! @Dagna bardzo dziękuję! Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...