Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

urocze chwile w Twoim cieniu
wiatr rozerwał splecione dłonie

słońce za mgłą skradło uśmiech
pioruny ugodziły bratnie dusze

księżyc skrył blask pobladły gwiazdy
z wielkiej przyjaźni pozostało echo

więc

prawdziwy przyjaciel wkracza do walki
gdy wszyscy już dawno zrezygnowali

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To Warsztat, więc skupię się na tym etapie na uwagach.
Ciekawi mnie, czy "martwe dusze" mają w Twoim wierszu odniesienie do Gogola?
Jeśli tak, to może by dać kursywą, jeśli nie - nie ma sprawy.
Sztylet - dla mnie troszkę za bardzo teatralny rekwizyt, ale nie wybrzydzam za bardzo.
W piątym "pobladłe", czy "pobladły"?
Znowu grymaszę, ale nie bardzo zaprzyjaźniłam się z "gdyż". Może nie tak??
Jeszcze wrócę, to tyle na razie, uściski
- baba
Opublikowano

hmm..martwe dusze- sztylet- godziło,
najpierw nie były martwe zanim jak w wierszu
się stały, tak sobie dumam, co jeszcze?
ten wiersz jawi mi się jako pewne oczekiwanie-
wobec przyjaciela- może zawód na nim(?),
który czasem właśnie w zupełności
nie potrafi odczytać drugiej strony kontaktu,
to tyle, mykam; pozytywne optymistyczne iskry
jednak są- bardziej jawią się w tym co piszesz
J. serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To Warsztat, więc skupię się na tym etapie na uwagach.
Ciekawi mnie, czy "martwe dusze" mają w Twoim wierszu odniesienie do Gogola?
Jeśli tak, to może by dać kursywą, jeśli nie - nie ma sprawy.
Sztylet - dla mnie troszkę za bardzo teatralny rekwizyt, ale nie wybrzydzam za bardzo.
W piątym "pobladłe", czy "pobladły"?
Znowu grymaszę, ale nie bardzo zaprzyjaźniłam się z "gdyż". Może nie tak??
Jeszcze wrócę, to tyle na razie, uściski
- baba

Witaj Baba miło Cię widzieć ,,martwe dusze", to jednak nie tyczy się powieści Gogola, ale uznanie za wiedzę, co do sztyletu pomyślę może coś mi wpadnie innego. Sam nie wiem z ,, pobladły gdyż tak pasuje , jak pobladłe jednak chyba chodziło mi , by nie było za dużo czasowników, wiec zastosowałem przymiotnik, czy trafnie?

,,gdyż" też nad tym myślałem i tak zostało może źle
Jednak dziekuję za pouczający komentarz i odwiedziny

ps ten wiersz dot pewnej osoby , jak komentarza i dlatego może nie potrafię inaczej go napisać, gdyż samo życie

szacuneczek

be
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



urocze chwile w Twoim cieniu
wiatr rozerwał splecione dłonie

słońce za mgłą skradło uśmiech
ugodził sztylet martwe dusze

księżyc skrył blask pobladły gwiazdy
z wielkiej przyjaźni pozostało echo

prawdziwy przyjaciel o ciebie walczy
gdy inni już dawno zrezygnowali

sorki za grzebanie, ale tak mi się ...przywidziało,
oczywiście to tylko sugestia warsztatowa
:)
na razie serdeczności i zmykam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



urocze chwile w Twoim cieniu
wiatr rozerwał splecione dłonie

słońce za mgłą skradło uśmiech
ugodził sztylet martwe dusze

księżyc skrył blask pobladły gwiazdy
z wielkiej przyjaźni pozostało echo

prawdziwy przyjaciel o ciebie walczy
gdy inni już dawno zrezygnowali

sorki za grzebanie, ale tak mi się ...przywidziało,
oczywiście to tylko sugestia warsztatowa
:)
na razie serdeczności i zmykam -
Krysia

Witaj Krysiu heh zawsze poprzestawiasz mi myśli ale w pozytywny sposób może ,,sztylet ugodził bratnie dusze":):):), to ,,pozostało echo" jest liryczne , więc tak ładniutko brzmi i nie zmienia sensu, mądre ba zabieram , gdyż ruina sam się zaplatałem

dziękuję za cenne rady , jak czas, komentarz i wizytę

szacuneczek

be
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Toż to rzeczywistość prawdziwie romantyczna. ładnie, ślicznie pozdrawiam

Witaj SŁODKA pierwszy raz u mnie gościsz, a więc jest niezmiernie miło, wiesz cieszy taki komentarz , lecz mnie zastanawia jednak ten wiersz, ale ze mną tak zawsze
dziekuję za miłe słowa , wizytę i wpis

serdecznie

bestia
Opublikowano

Witaj bestio:)
Mądre przesłanie.
Pozdrawiam serdecznie,
Andrzej

Ps.
Przyznam, że mnie też wydawało się, że powinno być – pobladły gwiazdy.
Poza tym, chyba płynniej brzmi.
Ale skoro taki jest zamysł autora to w porządku.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Duks już pozmieniałem, może teraz lepiej sam nie wiem pogubiłem się:):):, ale jeszcze pomyślę, gdyż brakuje mi czasu

dziękuję za odwiedziny i sympatyczny komentarz

szacuneczek

be
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj MaKrSK ciekawe pytanie, jednak wydaje się iż jednak jest ,, niedzielny", jak ,,prawdziwa miłość" wątek Renesansu,ale może i nie ma
Ten wiersz i tak powstał na bazie zyciowej porażki, między kobietą , a ? jednak mówią iż przyjaźń miedzy przeciwnymi płciami nie istnieje, czy to prawda?

Dziekuję za odwiedziny i komentarz

serdecznie

be
Opublikowano

Witaj Grażynko miło Cię widzieć

Echo ma własne zdanie
jeśli łapówkę w porę dostanie:):):):)

masz rację wspomnień nie idzie wymazać, a są piękne

dziękuję za wizytę i komentarz

szacuneczek

bestia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Codziennie rano się budzę Nie chcę wstawać z łóżka Ale wiem, że muszę Codziennie otwieram szafę Wyciągam swoje przebranie Bo okazuje się, że przebranie jest jedynym, co zaakceptują Nie chcę ich akceptacji ale się poddaję Bo chcę po prostu święty spokój Codziennie wychodzę z domu Myśląc o tym jak bardzo chcę zostać Codziennie przechodzę obok przystanku Myśląc o tym jak bardzo chcę wsiąść w autobus I wreszcie się stąd wydostać Ale nigdy nie wsiadam. Codziennie stoję pod szkołą Czekając aż skończy się piosenka Ludzie przechodzą obok Patrząc na dziewczynę w słuchawkach Jak na odmieńca Codziennie widzę twarze Niby znajome a jednak tak obce Myślą, że mnie znają A jednak nie mają pojęcia o tym co w środku Przypisują mi stereotypy Bo łatwiej jest założyć niż zrozumieć Myślą, że chodzę z głową w chmurach Ale jak mam nie chodzić kiedy jestem ciekawa co jest na górze? Myślą, że powinnam dotknąć trawy, ale jak, skoro trawa dawno uschła? Codziennie muszę udawać, że mi zależy Codziennie muszę skrywać złość i frustrację Codziennie muszę wyglądać Jakbym się nie dusiła I nie była w klatce Pewnego dnia obudzę się rano Z głową podniesioną do góry Pełna strachu Ale też nadziei na lepsze jutro Nie nałożę więcej kostiumu Nie będę musiała się przebierać za nikogo Nareszcie wsiądę do autobusu I ruszę szeroką drogą W końcu wolność Nigdy więcej udawania Tylko czy ptak, który całe życie spędził w klatce, będzie umiał latać? Czy nad chmurami nie zrobi się ciasno? Czy w tramwajach Na chodnikach W parkach Na ławkach Nie będzie pełno takich samych dziewczyn w słuchawkach?
    • @Rafael Mariusna kogo głosujesz?
    • @Alicja_Wysocka no bardzo ładnie - pozdrawiam 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tak, najlepiej zapytać sąsiadów, bo z tymi zapewnieniami dostawców to bardzo różnie bywa.
    • @Rafael Marius u sąsiadów działa, to u mnie też będzie, bo nic nie mogę zrobić i się denerwuję. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...