****

[Bronisław Jaśmin]

Gdy szepty konno ujeżdża cisza,
I z limb szadź spływa jak smoła z twierdz.
Drzewa wystają z blasku księżyca
I ziąb oddechu zgaszonych serc.

A na parkanach gładkich jak gwiazdy
Czuć ból samotnych, stłuczonych waz.
I sen, i noce wikłają każdy
Przeklęty obraz we wspólny świat.

Czernie i biele się spotykają,
A sen kołysze jak stary busz
Wszystkie zegary, a serca drgają
Pośród melodii zbłąkanych dusz.

Upadek łączy się razem z wyżem.
Blask z mrokiem wiąże swój pocałunek;
Lecz wkrótce słońce noc łzą wyliże,
I świat wypije gorący trunek.

Promień znów wyjrzy na swój nieboskłon ,-
W chmurach ze światła zbuduje most.
Znów odkrywamy co w dzień urosło,
I co spowiła dziś wstęgą noc.

Gdzie dłoń wyjęta poprzednich losów ,-
Samotne nazwy śpią pośród nazw.
Dopóki balsam nie zlepi włosów,
Nadzieje wrócą z odległych gwiazd.

dnia 8 lutego 2010r.

[Łukasz Michał K.]

Ładne...świetne obrazowanie...brawo :)

[Gość]

A mówią, że " z jednej stali i pióro i młot wykonano".
Spod Twojego pióra wychodzą delikatne, liryczne obrazy Bronisławie.
Nie jestem ekspertem; czytam sercem. Twój wiersz w serce mi zapadł.
Pozdrawiam
Jolanta

[Bronisław Jaśmin]

mały błąd przy zapisywaniu daty :)
Nawiązując do waszych opinii trudno mi uwierzyć, że spotkam się z tak wyraźnym entuzjazmem z waszej strony. Bardzo się cieszę że rozumiecie moją poezję, która czasami ( a nie wiem dlaczego)
tkana jest nitką pesymistyczną.
Muszę się przyznać, że tworzę dopiero od jakiegoś roku i teraz czuję, że chcę być poetą. A jak na
razie jestem w okresie tzw. próby.
Pozdrawiam :)

[Gryf]

Znów Twoje pióro pokazało co umie
Co mu przekażesz dobrze zrozumie
Duet wspaniały razem tworzycie
Zostań poetą i bądź przez całe życie.

Takie małe podsumowanie, jest dobrze...

[Gość]

Nie ma co dużo mówić, bardzo ładnie Ci idzie poezja! Gratulacje! Eugeniusz