Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

na lodowej krze płynę z nurtem
próbuję przeskoczyć na brzeg
zdrętwiała jak posąg lodowy
szukam wsparcia pośród
wnętrza przytuliska jak pies

odmawiam modlitwy które znam
resztę słów polecam od siebie
znikam na trochę ,polecę daleko
gdzieś tam gdzie mnie nie znają
może parę przyjaciół klękających

powrócę ptakiem błąkającym się
między żebrami Adama a śpiewem ptaków

wybaczcie szczerość
ona pozostała
z wiarą

Opublikowano

wiesz Aniu, że po pierwszej zwrotce pomyślałam, że to o Baltiku, tym słynnym teraz piesku dryfującym kilka dni po krze... :)
jednak gdy dotarłam do końca, dotarło też do mnie o jakim "dryfowaniu" piszesz
(nie chciałam najpierw pisać o tym moim skojarzeniu, ale to jest przykład, jak łatwo można rozminać się z przesłaniem wiersza, gdy nie czyta sie do końca, albo wyrywkowo, co niektórzy niestety czynią...)

podoba mi się Twoja głęboka myśl zawarta w wierszu

śle ciepełko
Grażyna

Opublikowano

Podoba mi się klimat całego wiersza, ale ten cyctat najbardziej:

powrócę ptakiem błąkającym się
między żebrami Adama a śpiewem ptaków

Odkrywam dokoła coraz mniejsze światy
że wszystko się mieści na lodowej tafli
wszystkie świty i zmierzchy
jak szczęście na raty

że można się modlić do śniegu nad głową
bo pada tak cicho że prawie go nie ma
milczenie podnosić wysoko jak słowo
najmniejsza jest ziemia

Pozdrawiam ciepło aluna. anna

Opublikowano
słowa które bolą

porusza przesłanie
wiara - ziarenko piasku
a mocna jak filar
wpiera nadłamany maszt
opierając się wiatrom
poniesie do potru

gdy wierzysz
nie zatoniesz

serdeczności cieplutkie Aniu -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tylko to ,tylko Droga Krysiu!
Z promykami nadziei....!
Mój syn jest alergikiem ,a kiedyś poczytałam że w lutym zaczynają się dolegliwości,syn ma problemy ...no wiosna gdzieś tuż ,,,tuż!
Ucałowuję!
Ania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma To mocny, cielesny, ironiczny manifest o relacjach skażonych dopaminową przyjemnością i brakiem bliskości. Brzydota tu służy prawdzie – to tekst z pogranicza poezji performatywnej i społecznej. Pozdrawiam:)
    • @Roma   Oleńko. Wow, ależ to celna i ostra diagnoza! Zestawienie biologii z psychologią ("gorzko od śliny", "dopaminają") jest genialne. Wiersz rewelacyjnie operuje brutalną metaforą, aby opisać plotkarstwo i zawiść. Mocne, skondensowane wersy tną jak żyletka.   przyłączam się do klimatu. ekstra mocny. made in Roma.
    • @Migrena dziękuję Jacku :)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tak :) @huzarc na tym, żeby to wybrzmiało, najbardziej mi zależało. Dziękuję :) @MIROSŁAW C. To ja dziękuję, bardzo :) @Waldemar_Talar_Talar bardzo mi miło, dziękuję :) @Berenika97 Bereniko, bardzo, ale to bardzo dziękuję Ci za tak wnikliwy i pełen otwartości i zrozumienia komentarz :) To całe "lubić z tobą" poprzedzone "i dlatego mówię" nawiązuję do piosenki zespołu Akurat. Jakoś wtedy i mi towarzyszyła cały dzień :) Trochę się bałam formy litanijnej tego wiersza, ale skoro całkiem dobrze się czyta, to odetchnęłam z ulgą. Pozdrawiam Was serdecznie :)
    • jest gorzko od śliny co z ust twoich spływa i gorzko i jeszcze   spluń bardziej na finał wyciumkaj do sucha języczek z uwagi i znów kogoś opluj na plecy z oddali   i niech się odwróci i niech się spuszczają (tak tylko dochodzą tak dopaminają)   nawódniaj i winiej im dalej tym lepiej?   niech chociaż przez chwilę półsłodko poklepie
    • @iwonaroma   krótko, celnie i prosto w serce! Cudownie, że ta intuicja nie potrzebuje znawców. Znakomity tekst :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...