Fast Food

[Slesz]

Koledzy pod oknem wołają
Obiadu nie zjadłszy kanapkę
Do ręki chwyciłem zjadając
Spojrzenie rzuciłem na matkę

Biec znów móc to jest plan mój
Nie wlec się i wdech brać wciąż
Pęd po nic złap goń chwyć zdąż
Jeść gdy wiatr dmie lecz stój!

Kanapko, usta zbliżyłem
Niechcący Cię o! puściłem
Do piachu to czy do nieba
Co czułem spomiędzy chleba
Pamięć o smaku wytężam
Czy to smakowite zioła
Wraz ze śliską piersią węża
Już jedźmy, nie było woła

Jedno jednak mnie pociesza
gdybym Cię podniósł otrzepał
z dołka depresji wyciągnął
wciąż byłabyś dużo lepsza
od hindenburgera ze smakdonalda

[H.Lecter]

Bla, bla, bla...

[M._Krzywak]

a nawet ble ble...

[dzie_wuszka]

bardzo fajna pierwsza strofa dzięki temu zabiegowi ze spojrzeniem. to jest jak pozbywanie się winy, lub przerzucanie odpowiedzialności na kogoś, z jednoczesnym obrazem zawieszania czapki rzutem na kołeczek
ponadto przerzutnie tej pierwszej strofy robią ciekawe znaczenia, jak 'pożeranie wzrokiem" - 'zjadając spojrzenie'
ponadto kontra niezjedzenia ze zjadaniem zabarwia te dwa sposoby różnorodnie - to jest jak nieposilanie się, ale za to nasycanie się, budzi to ciekawe konteksty jeśli np pomyślę o percepcji, poznawaniu, przyswajaniu zmysłami
no i ma rzutkość w sobie i energetyczność ta pierwsza strofa, w czym zresztą podtrzymuje ją druga

od trzeciej już zaczyna być sporo niezgrabności. cieszą mnie nawiązania literackie, ale kurcze jeszcze bym przykręcała tam mocno, na miejscu Autora

odczucie ogólne - pod spodem JEST wiersz

pozdrawiam serdecznie :))

[Don_Kebabbo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak to zwykle fast food...

Taka "oda do niczego" ale smakdonald - palce lizać!

Pozdrawiam.