Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w ulubionym kąciku dumanie
przybliża dystans

siłą woli ożywa upojne ciepło
milimetr po milimetrze gładkość skóry
doznaje drżenia incognito

w twoim życiu jestem
tylko snem na jawie
do czasu

gdy stopnieją śniegi
na oziminie przedwiośnie
zapowie wiosnę zielenią

powrócę skowronkiem

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ozimina to zboże zasiane jesienią, wschodzi przed zimą a potem czeka do wiosny pod śniegiem...tu akurat jest metaforą "czegoś ludzkiego"/
dziękuję Judyt za czytanie
:)))
cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ozimina to zboże zasiane jesienią, wschodzi przed zimą a potem czeka do wiosny pod śniegiem...tu akurat jest metaforą "czegoś ludzkiego"/
dziękuję Judyt za czytanie
:)))
cieplutko pozdrawiam -
Krysia
aa..to fajnie- pięknie musi wyglądać kłosem,
gdy wyrasta wciąż
J.(: nie ma za co Krysiu, cieplutko cieplutku
hu hu..w ręce
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no cóż? masz osobliwy gust, szanuję :), ale powiedz, jak wiernie oddać coś malusieńkiego poza zdrobnieniem? kąt - sugeruje wiekszą przestrzeń niż kącik, który tu ...podkreśla, że peel ma tylko "ciut" miejsca wyłącznie "swojego" (we własnym domu) /
ponadto jestem małą kobietką :)) i lubię zdrobnienia...są takie czułe :)))) dla mnie poezja jest czymś, co odzwierciedla życie, po prostu piszę jak czuję i mówię /

dziękuję "be"
:))))
pozdrawiam z przekorą...cieplutko -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no cóż? masz osobliwy gust, szanuję :), ale powiedz, jak wiernie oddać coś malusieńkiego poza zdrobnieniem? kąt - sugeruje wiekszą przestrzeń niż kącik, który tu ...podkreśla, że peel ma tylko "ciut" miejsca wyłącznie "swojego" (we własnym domu) /
ponadto jestem małą kobietką :)) i lubię zdrobnienia...są takie czułe :)))) dla mnie poezja jest czymś, co odzwierciedla życie, po prostu piszę jak czuję i mówię /

dziękuję "be"
:))))
pozdrawiam z przekorą...cieplutko -
Krysia

Szanuję twoje zdanie , ale zawsze zdrobnienie w poezji kojarzy mi się z bajkami takie jest tylko moje odczucie i nic nie sugeruję, więc niech tak pozostanie, gdyż każdy inaczej patrzy i odbiera ale to niuans do twojej schedy:):):)

szacuneczek

be
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no cóż? masz osobliwy gust, szanuję :), ale powiedz, jak wiernie oddać coś malusieńkiego poza zdrobnieniem? kąt - sugeruje wiekszą przestrzeń niż kącik, który tu ...podkreśla, że peel ma tylko "ciut" miejsca wyłącznie "swojego" (we własnym domu) /
ponadto jestem małą kobietką :)) i lubię zdrobnienia...są takie czułe :)))) dla mnie poezja jest czymś, co odzwierciedla życie, po prostu piszę jak czuję i mówię /

dziękuję "be"
:))))
pozdrawiam z przekorą...cieplutko -
Krysia

Szanuję twoje zdanie , ale zawsze zdrobnienie w poezji kojarzy mi się z bajkami takie jest tylko moje odczucie i nic nie sugeruję, więc niech tak pozostanie, gdyż każdy inaczej patrzy i odbiera ale to niuans do twojej schedy:):):)

szacuneczek

be
Bestyjko, chcę Ci tylko zwrócić uwagę, że i mistrzowie klasyki używali zdrobnień, choćby Jan z Czarnolasu w Trenach - "już uploteczki wniwecz i paski złocone", "jedną maluczką duszą tak wiele ubyło..." / to co tam ja... mogę zaryzykować niejeden "niuans" :)))) czyż nie?
a Tobie jeszcze raz dziękuję za kolejne odwiedziny :))))
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • co chcesz zobaczyć   z szarych kolorów wybierasz słotę miraże szare pachną tęsknotą   co widzisz z okna   bukiet neonów wkłada się w znicze reszta odcieni to gra pozorów   co zapamiętasz   osobne słowa puste ramiona odchodzą stąd z pochyloną głową   co wybierasz   inną drogę za słońcem jak szałem z tęczy otulisz się kolorem na zwykłej łące            
    • ...bez odwołań do klasyków – z tego miejsca oświadczam: pragnąłbym cię tak samo, gdybym był Seneką, Ezopem, miał wygląd potwora Frankensteina, czy samego Quasimodo! chciałbym, by rosnąca mi na twarzy broda Arystotelesa lśniła od twojej intymnej wilgoci, palce, którymi napisałem wszystkie starożytne teksty, baśnie braci Grimm, Pochwałę głupoty i powieści detektywistyczne, zanurzały się w twoje zagłębienia. niech moim, wnikającym w twoje piękno językiem mówią Attyla, Scypion Afrykański Młodszy i Ptolemeusz, w czujących woń twojej skóry nozdrzach klują się Tomasze z Akwinu, Markowie Aureliuszowie, a nawet sam Bernard Gui! chcę cię pieścić będąc Kantem i Wolterem, Tacytem i Magellanem, przytulać się po konfucjańsku (jakkolwiek miałoby to być). tylko ty się nie zmieniaj, nie odchodź w przeszłość. wiem! skaż mnie na dożywocie! przy sobie. nie będę czekać na wzruszenie procesu. myślowego. na zmianę decyzji. zabierz mnie stąd. na ile się da. chcę zwariować. prosto w ciebie.  
    • @ViennaP Dziękuję serdecznie i... odwagi! Nie gryzę. 
    • To miał być krotki list Lecz kto teraz listy pisze ? Dziś już nawet sny  Nie trafiają do mych skrytek   Jestem znów tylko tłem  Wypełnieniem na obrazie W ramach obcych szczęść  Stoję skromnie na regale   Jak mam uwierzyć że  Ktoś wyciągnie ku mnie dłonie  By rozgonić mgłę  Ze skroplonych zimnych wspomnień    Ref.   Przecież nie może być tak Że tylko ten jest świat  Przypadek szczęść kilku Zbiór marzeń bez szans   Bo przecież musi gdzieś być  Takie miejsce gdzie nikt Nie nosi pazurów  Nie szczerzą się kły   
    • w cieniu życie wyśnione jak sen którego nie było sterta nieprzyzwoitych myśli w których i tak nie utonę tak jak nie spadnę ze szczytu mojego ja  w nicość choroba to nie wojna raczej poligon tak dla zabawy  życie jak Ether niby coś wypełnia  a samotność to i tak pustka  w tęsknocie  a co jeśli śnię ten sam koszmar jak wymiana pingpongowa w życiu nie wszystko jest możliwe  ale kto wie może po śmierci Paddington będzie żywy w Londynie  zamalować wewnętrzny głos tak czarną farbą bym zaświecił czarnym światłem pokory przed snem kolejna noc i znowu dzień oby w łóżku  szmer życia zachichotał ze mnie  dając przed oczy fachowców tfu autorytety nawet  którzy nie znają odpowiedzi na te pytania  które samego mnie trapią w punkt  czy cień błyśnie świadomością własnej przestrzeni  i wróci na kartkę a słowo będzie  znowu tylko punktem  na koniec i tak zostanie tylko  Bóg?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...