Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przesypujesz słowo
z lekka jakby bez wysiłku
którymkolwiek nowym
coraz bardziej pewny
i świadomy swego
gradienty światłowody

ułożone dni jak snopki
lub kryształki kwarcu

przez kapilarę
klepsydry

w niezawodną imigrację
każdego jutra

Opublikowano

Już pisałem o wierszu podoba się Agato mam jednak 1 ale odnośnie formy, to radziłbym od spójnika ,,i" przenieść ten długi wers jako następny wtedy strofa będzie 6 wersowa i pozostała część w dwu wersach też tworzy 6 wersów, taki zapis będzie miał uzasadnienie również graficzne


Jednak nie zmienia to faktu, że wiersz jest ponadczasowy, gdyż zawiera myśl przewodnią oraz przesłanie do czytelnika.

Serdecznie

be

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ALEŻ NASZPIKOWAŁA WYRAZAMI TRUDNYMI :)
rozeznać się najpierw nada,
no cóż niegramotna jestem w tej dziedzinie
ale wiersz efektowny Agato
słodkich snów

Nie takie znowu trudne, tylko pora późna ;)
Miło, że zaglądasz Jagodo.
Dziękuję. Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Lubię Twoje skromne zdanie :)
Pomyślę jeszcze, u mnie też to trwa dłuższą chwilę ;) Dziękuję za link muzyczny.
Tego nigdy dość, jutro doślę coś od siebie ;)
Dobrej nocy :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Może masz coś nie ten tego ten z dykcją ? Ja czytam go na głos bez problemu :)
Dziękuję za wskok ;)
Pozdr.
ponieważ znajome sa wyrazy dla ciebie, kto nie używa takich ma problemy, przyznam się że też musiałam ze dwa razy, ale lubię ponieważ poznawanie to moja specjalnośc :) dzięki temu zahaczam w wikipedii o kilka nowych zwrotów :))))
więc, PLUSEm cię żegnam :))
i cmoook
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Może masz coś nie ten tego ten z dykcją ? Ja czytam go na głos bez problemu :)
Dziękuję za wskok ;)
Pozdr.
ponieważ znajome sa wyrazy dla ciebie, kto nie używa takich ma problemy, przyznam się że też musiałam ze dwa razy, ale lubię ponieważ poznawanie to moja specjalnośc :) dzięki temu zahaczam w wikipedii o kilka nowych zwrotów :))))
więc, PLUSEm cię żegnam :))
i cmoook
dzięki Staś :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to chyba jakaś kpina !
to jest komentarz do wiersza?
rzeczywiście kpina.

to odpowiedni komentarz do tego tekstu.
zdecydowanie lepszy od twojego ograniczającego się do jednej literki:

"błąd - minus"
- to faktycznie były wyżyny i horyzonty komentatorskie.

więc.. mojego się nie czepiaj i naucz się przyjmować również negatywne komentarze.

/b

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Ten wiersz ma w sobie coś bardzo ludzkiego, z dylematu i ciągłego pytanie o świat i własne w nim miejsce. Co czasem prowadzi do definiowania siebie przez ból i rozczarowanie. A to co nazwane łatwiej jest oswoić.
    • Czym jest miłość, czym jest wolność, czym jest Twoje przekwitanie czym jest dusza i świętości łez tłumionych rozedrganie. Czym jest krzew wyschniętych pragnień, czym jest splot przebytych zdarzeń czym jest noc, a czym poranek czym jest dzień i zmartwychwstanie. Nie wiesz tego nie wiesz wcale jakie życie niesie treści jakie mości znów posłanie jak poświęci los niewieści. Bo wciąż szukasz zależności tupiesz nogą, krzyczysz, ganisz swoją drogę przebyć prosto dziateczkami się pochwalić. I odgrażasz się niebiosom że po miłość pójdziesz boso każdą nocą w animuszu drzwi zamykasz bez przymusu. Ściskasz kraty w umysł wkładasz żywe kwiaty, robót nawał i wyciszasz pożądanie pięknych myśli niesłychanie. I znów pytasz się w pacierzu Boże czemu we mnie wierzysz bo ja sama dnia każdego odpowiadam - dosyć tego. Widzę wolność w bezsilności mam ostoję bez miłości strofy zdarte i przebrzmiałe wierzysz w klatkę - wierzę Panie!         Gdy przestaniesz w nią wierzyć wyzwolisz się.          
    • a w górach śnieg leży chyba pójdę w góry   zachłysnę się mgłami pobiegnę polami   zanurzę się w chmury na białej rubieży   napiszę o tym wiersz że kocham przecież wiesz  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak to pięknie zabrzmiało. Tak naprawdę każdy podświadomie dąży do tego światła, szuka go i pragnie. Wiersz, o którym jest mowa, to most, po którym można przejść, o ile się go bezpowrotnie nie spali.
    • @Berenika97 Niesamowite studium psychologiczne dotkniętej traumą ofiary wojny. Największym dramatem tej kobiety jest konieczność pozostania na miejscu, w otoczeniu, którego każdy element jest bezlitosnym świadectwem i pamięcią.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...