Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zapierwszą zdradą
Serce pęka na pół
Ale goi się po czasie
za chwile przyjdzie ból.

Za drugim razem
Serce zamienia
się w głaz
Teraz liczy się tylko czas.

Każdy następny raz
Już tylko rysuje
Twardą powłokę.
Serce zamienia się w lód.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie, nie musiałam, chciałam. Nie rozumiem Twojej irytacji, jeśli to nie jest
ewidentny błąd ortograficzny, to nie rozumiem w jakim celu napisałeś
łącznie. Jeśli grzecznie pytasz, to grzecznie odpowiadam:
"za pierwszą" piszemy oddzielnie, może nawet lepiej by było użyć "po pierwszej
zdradzie" - do zastanowienia się.
Bez łaski wyraziłam swoje zdanie, jeśli zależy Ci tylko na pochwałach, umieść
uwagę taką pod wierszem, może dam się namówić.
Wymieniliśmy poglądy, proponuję dalszą obustronie miłą współpracę, zgoda?
Z życzliwością
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dobra! Szkodzi nic! Jak tak sie pisze, to niech
tak i będzie, ważne, że w pełni świadomie i z wyboru.
Jak będziesz miał(ła?) trochę czasu, poszperaj w moim,
napisz co Ci w nim nie pasuje, proszę.
Heeej!
Opublikowano

:-)))) Uśmiecham się całą gębą, ale przestanę,
jak nie przestaniesz mi paniać, ja jestem baba
i pisz mi -ty!
Dopiero mam sto lat, słowo "pani" - postarza mnie!
Mam też dziwną cechę chrakteru: nigdy się nie złoszczę,
nie umiem!
Serdeczności
- baba

Opublikowano

tez nigdy sie nie złoszcze:) nie spotkałem jeszcze nikogo podobnego :D
skoro masz sto latek to musisz młodnieć a nie starzeć się ;] bez obrazy.
A słowo Pani, nie chciałem postarzac Ciebie, tylko z szacunku :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Bardzo ciekawy koncept — poezja jako stan kwantowy przed aktem obserwacji. Podoba mi się konsekwentne łączenie języka fizyki z refleksją o naturze znaczeń. Lekki, a jednocześnie intelektualnie porządnie zbudowany wiersz.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • @Berenika97 Pięknie prowadzisz dialog dwóch perspektyw — czuły, ale jednocześnie bardzo klarowny warsztatowo. Motyw światła i ulotności dodaje całości subtelnej głębi. Bardzo dobry tekst. Pozdrawiam serdecznie. 
    • Monarchie są dziś tylko wydmuszkami, odzianymi w złoto i klejnoty swoich potężnych przodków. Demokracja, jest głupią i ułudną efemerydą dla ciemnych umysłów słabych ludzi. Totalitaryzm to piękny a zarazem drapieżny ptak, który najpierw wychowuję jak najlepiej umie swe młode w gnieździe. Lecz pewnego dnia, bez powodu brutalnie je zabija. Przyszłość jest zbyt przerażająca, by w nią nieroztropnie patrzeć. Na szczęście wszystko co zdarzyć się mogło już kiedyś nastąpiło. Tylko przeszłość jest nauką i nadzieją. Krwawiącego świata. Konającego państwa. Księgi i żywioły mają wieczną pamięć. Kształcą mnie stare tomy i manuskrypty. Piękną i bogatą wiedzą jak bursztyny z Bałtyku. Tylko znajomość praw i pojęć obnaża świata prawdę a kłamstwo tnie na pół jak bezduszna brzytwa Ty masz władzę i wiedzę milionów. Poeto, filozofie, historyku. Lubię widzieć wszystko takim jakie faktycznie jest. Bez zbędnych zdobień wyobraźni. Zabawy i głos serca to wierutne bzdury i tania szopka. Okazywanie uczuć to słabość najgorsza. Lepsza jest nieruchoma maska. I gruby jak zbroja, zimowy, dwurzędowy płaszcz dekadenta wełniany. Na cóż mi uśmiech fałszywy towarzystwa. W mej lichej, zimnej i trąconej rozkładem suterenie. Mi towarzystwa dotrzymuję wiatr i deszcz za oknem. Karta wiersza przed oczyma. Pistolet i napoczęta wódka na stole. Tylko tak poznasz świat i piekło ludzkiego umysłu. W najniższym jego kręgu pokutuje, za grzech prometejski, poeta. Dla mnie za anioła. A dla ludzi za diabła przebrany.
    • @huzarc Bardzo plastyczny, sensualny wiersz — pełen gęstych obrazów i konsekwentnie prowadzonej metafory ciała oraz przemiany. Podoba mi się, jak łączysz intensywność języka z rytmem bardziej czułych, spokojnych wersów. Najmocniej działa środkowa część, gdzie obrazy dotyku i zmysłów układają się w spójną, sugestywną narrację. Pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...