Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

siedzę w tym żałosnym miejscu
na tej samej ławce przy tym samym stole
na którym leży cały ten chaos

szalik, telefon, ulotka reklamowa, nóż
i kubek z niedopitą kawą – zimną i słodką

czytam Bukowskiego, czytam jego
cholernie autentyczne i szczere wiersze
i raczej nie chciałbym być w jego skórze
ani jego wątrobą czy układem krążenia

wydaje się jakby to On czytał na głos
nowym naiwnym młodym
szukającym swojej drogi między słowami

tak łatwo napisać gówno
tak banalnie jest skleić byle co i rzucić na tory
całe to pisanie potyka się o formę
związki frazeologiczne i coś tam jeszcze

mam to w dupie

jeśli koloruję i kredka ucieknie po za linię
nie lamentuję – takie jest życie
nie zawsze mieści się w ramach
i nie daj Boże w murach czy kajdanach

szukam nie autostrady a ścieżki
może być kręta – mniejsza o to
czy znajdę?

najpierw muszę opuścić to
miejsce

Opublikowano

refleksyjnie się czyta. fakt. chaosu jest dostatek. wyznanie o indywidualnym poszukiwaniu sensu swoich działań. peel nie identyfikuje się z otoczeniem i czuje osamotnienie. i trochę jakby żal, a może lekką obawę że opuści "to miejsce"... tak mi się ułożyło. pozdrawiam serdecznie Panie Biały :)))

Opublikowano

Nic odkrywczego. Życie bywa do d... Bywa i nie. Ciągły lament nad tym jest nudny. Czasem warto iść autostradą. Coś już kiedyś zostało odkryte. Pisanie potyka się o formę - to prawda. Ukłony. E.

Opublikowano

czytam jako osobiste wyznanie pisane wieczorową porą
gładko się czyta i płynnie
nie lubię czytać długich rzeczy - sam rozumiesz kobiece lenistwo - to co napisałeś oczywiście zaliczam do długich, a jednak przeczytałam, po 5 wersie nie nudziło mi się jeszcze po 15 zaczeło podobać

Opublikowano

spoko, nie grozi Ci
:D
gdziekolwiek jesteś, cokolwiek robisz - piszesz, jesteś sobą

"poza" pisze się razem
:))
buziak
dobry, interesujący, świetnie się czyta
"kobiece lenistwo"...hmm...czyli nie jestem kobietą - może to i lepiej ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pewnie że nic odkrywczego nie jestem Einstein'em i nie lamentuję raczej obserwuję i pewnie że warto autostradę zwiedzić - wybór należy się każdemu
akurat formę to ja mam w d. - jak leci tak piszę i nic się nie zmieni
dziękuję za komentarz i wyrażenie opinii
pozdrawiam
r
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tak właśnie jest Madziu
piszę jaki jestem i co widzę będąc peelem
dziękuję za dobre słowa - bardzo:)
pozdrawiam
r
nawet Kopernik była kobietą, więc spokojna głowa;)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko staruszka, która się garbi albo na laskach mocno się trzyma, wypatrzy ciebie — głodny gołąbku, który przyszłości większej już nie masz. Natrętne stadko rozrzuci kwestę, w garnuszku przecież zabrakło wody... Gdy się podziała gdzieś atencjuszka w ludzkim skupisku, dawnej ślebody.          
    • liryczniejemy pomiędzy sklepowymi alejkami promieniami słońca a kroplami ulewnego deszczu   liryczniejemy przedwiośniem w ogrodach Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej   przed zimą pod kocem w mimozy liryczniejemy   bo nasze dni to wersy do poskładania w poemat epicki jak Mahabharata i bezczelnie czuły         strofami mija nam czas gdy tak sobie liryczniejemy   bo słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiersz)   gdy słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiesz)        
    • Interpunkcyjnie także pięknie. Pzdr :-)
    • Noszę koronę niewidzialną, przeźroczystą I własnymi drogami chodzę miłościwie, Odkąd w swym sercu mnie koronowałeś tkliwie Swoją miłością pół płomienną i pół czystą; I jak blisko może przejść przebrana królowa, Przez targowisko między nędzarzy tłumem, Płacząc ze współczucia, lecz skrywając dumę, Ja swoją chwałę wśród lęku zazdrości chowam. Ma korona ukrytą słodyczą zostanie Ranek i wieczór modlitwą chronioną wiernie, A kiedy przyjdziesz, by mi koronę odebrać, Nie będę płakać, prosić słowami ni żebrać, Lecz uklęknę przed tobą, mój królu i panie I na zawsze przebiję moje czoło cierniem.   I Sara: I wear a crown invisible and clear, And go my lifted royal way apart Since you have crowned me softly in your heart With love that is half ardent, half austere; And as a queen disguised might pass anear The bitter crowd that barters in a mart, Veiling her pride while tears of pity start, I hide my glory thru a jealous fear. My crown shall stay a sweet and secret thing Kept pure with prayer at evensong and morn, And when you come to take it from my head, I shall not weep, nor will a word be said, But I shall kneel before you, oh my king, And bind my brow forever with a thorn.
    • @Annna2Muzyka jak balsam, pasuje do wiersza, a wiersz do niej :) Nawet skowronka w trelach słyszę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...