Zazdrość

[Komandor Tarkin]

byłaś bosa
chciałaś uciec po cichu tak
żebym się nie obudził
nie pytał kiedy wrócisz

przewróciłaś wazon
myślałaś że nie słyszałem
nie otwierałem oczu
wiedziałem do kogo idziesz

wstałem
znalazłem kartkę
nastrugałem ołówek
napisałem że to koniec

szybki ruch ręką
pętla na szyi
krzesło
lampa

grawitacja

łzy na policzku
szept rozpaczy
klęczałaś w progu
ze świeżymi bułkami i mlekiem

[cynamonowe_papierosy]

zbyt destrukcyjna ta zazdrość.

[Komandor Tarkin]

i taka też w życiu się zdarza
pozdrawiam

[Pan_Biały]

o te bułki i mleko poszło, że za późno przyniosła - pół ludzkości popełniło by samobójstwo z powodu np kolejki w spożywczaku, no pan wybaczy, więcej luzu
nie zajem jutro śniadania w ramach protestu
niestety bez klimatu a przede wszystkim lanie wody
pozdrawiam
r

[Komandor Tarkin]

@ Pan Biały

Dziękuję za opinię. Ja mam luz i dystans do tego wiersza... Panu także radzę spojrzeć na niego z przymrużeniem oka. Ta woda to pewnie z wazony co się przewrócił, a klimat uleciał przez niedomknięte okno w kuchni :)
Pozdrawiam

[Patryk_Nikodem]

Z początku prymitywny, naiwny i przewidywalny, potem:
"krzesło
lampa

grawitacja" , to jest dobre, takie przeskakiwanie, bardzo obrazowe. Puenta niepokojąca, jestem skłonny dać za nią małego plusa.

Pzdr