Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sekta I/ Rondo

Lourds Nowak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Lourds Nowak

Lourds Nowak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Boże Jehowo
na serca dnie
pamiętaj o tym,
bym kochał Cię.

Boże Jehowo
dodaj mi sił,
bym po kres dni swych
z Tobą już był.

Boże Jehowo
dam Ci swój żal
byś zawsze wiedział.
co jestem wart.

Boże Jehowo
przejaw mi się
w kropelce deszczu.
bym cieszył się.

Boże Jehowo
starczy mi sił,
bym z Tobą zawsze
w rzędzie był?

Boże Jehowo
odbierz mój ból,
bym zawsze wiedział
że jesteś Król.

Boże Jehowo
pozwól się czcić,
bym z samotności
ucieczkę miał.

Boże Jehowo
zabierz mój strach,
bym w swoim sercu
przestał się bać.

Boże Jehowo
dusza ucieka,
bo grzech jej przecież
zabił Człowieka.

Boże Jehowo
proszę o noc,
w której nie będę
skulony w koc.

Boże Jehowo
cierpienie me
podzielę z Tobą
i jest mi lżej.

Lourds Nowak

Lourds Nowak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Czy nie zauważyli Państwo, że jest to mantra członka sekty, który jest tak zmanipulowany, że powtarza ją na jawie, w kółko, bo tak mu wmówiono? Właśnie w taki sposób traktujemy osobę Boga, i jeszcze wierzymy, że Bóg tego od nas oczekuje. Dzień za dniem, miesiąc za miesiącem, rok po roku. Tragedia.

Roman Bezet

Roman Bezet

Opublikowano
Opublikowano

Mogła Pani jakoś dać znać, że to ironiczne :)
(po środkach wyrazu trudno zauważyć; typowe Pani rymy: "przejaw mi się /.../ bym cieszył się", słownictwo litanijne etc.).
A może Pani sama zorientowała się gdzieś w środku pisania, że to chodzi o satyrę? (tam właśnie jakoś się rozłazi).

Ale namieszałem - sam już nie wiem, o co tu mi chodzi i czy piszę na serio, czy z przymrużeniem :)
Uciekam.
pzdr. bezet

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy

  • Ostatnio w Warsztacie

    • yfgfd123
      Kasztan

      Nie widzieliśmy się ile? To ona by musiała powiedzieć. Oczywiście wszelkie sztampowe wyznania, w stylu "Nie mogłem przestać o tobie myśleć...", sobie darowałem - niczego w życiu nie znosiłem gorzej niż wpisywania się w jakiś archetyp, spełniania czyiś założeń, jakichś wyobrażeń mnie, nawet tych pozytywnych. I tutaj, konwenanse romantycznego, kruchego kochanka z anemią, zostawionego u bram dorosłego życia wolałem sobie darować, z szacunku do samego siebie, jak i do niej. Wyczuwałem, jakby ona również dzieliła moją niechęć do archetypów, może to mnie do niej podświadomie przyciągało. Zdarzało mi się prowadzić z nią rozmowy przed snem, zwierzałem się z wszystkiego co aktualnie ciążyło mi na sercu, czy na żołądku, ona kołysała mnie nogą na nodze, a ja usypiałem się własnym słowotokiem. Ale jak to jej powiedzieć, i po co? W takich momentach naprawdę zaczyna się odczuwać jakim skazaniem dla ludzkiego charakteru jest mowa. Nie mogłem znaleźć słów ani celnych, ani w ogóle jakkolwiek przydatnych, musiałem pozwolić ciszy, poezji momentu zagrać to, co chciałbym usłyszeć, w końcu w ciszy zawiera się już każdy wybrzmiały dźwięk, a wprawne ucho znajdzie w niej dokładnie ten, którego oczekuje. Ja niestety byłem zbyt zajęty, aby słuchać, dla mnie cisza nie była brakiem odzewu z jej strony, była brakiem mojego głosu. Czy to narcystyczne? Może nie w tym przypadku. Bo i ona to dobrze wiedziała. Kolejny raz poczułem jakby linię porozumienia, wspólną zabawę, improwizację na cztery dłonie na tych samych klawiszach, szum wiatru biegający od mojego ucha do jej i z powrotem. Ona również szukała się w ciszy. Dojrzały kasztan upadł z głuchym łoskotem na ziemię, gubiąc się w trawie. Poczułem ten sygnał, po tym spotkaniu wiele razy jeszcze słuchałem kasztanów, lecz nigdy nie mogłem powtórzyć tego uczucia. Wydało mi się, jakbym usłyszał w tym uderzeniu wszystko co chciałem usłyszeć, a zarazem wszystko co chciałem wyrazić, że ona równie to czuje, że ona wypadła z łupiny, i że ja się przed nią obnażam, nie musiałem już więcej słuchać, nie musiałem już więcej mówić. Choć wiem że ona również to czuła, nie miałem czasu zobaczyć tego w jej twarzy, wstała wspierając rękę na moim kolanie i odeszła. No tak, w tej chwili to już było oczywiste.

      Edytowane przez yfgfd123 (wyświetl historię edycji)
      0

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...