W tłumie

[Janusz_Ork]

Nie potrafię usiedzieć samotnie w domu,
coś mnie gna do miasta, do ludzi, do gawiedzi.

W mieście jestem niewidzialny.
Nikt nie spojrzy w oczy, nikt nie podnosi głowy.

I mijamy się tak w tym tłumie licznym,
jak się mija pociąg i słup telegraficzny.

Kto wie, że byłem na spacerze, w mieście?

Wracam rozczarowany do domu,
zaszywam się w zaufaną ciszę,
siadam przy biurku,
rozmyślam i piszę.

[Pan_Biały]

panie Januszu taki trochę przegadany przez przymiotniki które mało wnoszą
np. tłumie licznym - tłum zazwyczaj jest liczny
ale szczery wiersz i za to plus
pisać dalej
pozdrawiam
r

[Janusz_Ork]

Tak ma Pan rację Panie Biały. Czasem wpadam w tautologie, których nie znoszę. Tak mi ten tekst wybzdnął się spod pióra, choć była to tylko taka krótka refleksja rozmawiana z samym sobą. No cóż, czasem popełnia się i takie głupstwa i na dodatek jeszcze wstawia na forum.
Tym bardziej dziękuję za czytanie i komentarz.
Pozdrawiam
Janusz