Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Maki

Jolanta Szwarc
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/10203-maki/

Rekomendowane odpowiedzi

Jolanta Szwarc

Jolanta Szwarc

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano


Jestem.
Ciągle trzymam się życia.
Nieświadomie ocieram o śmierć
jak wtedy, kiedy szłam miedzą
między łanami złotych chlebów
i oszałamiających maków.
Krwista czerwień
z diabelskim piętnem czerni
obojętnie głaskała ręce.
Bez lęku rwałam kwiaty.
Odchylałam płatki, przyciskałam nitką trawy
do łodygi.
Makowa panienka wzbudzała podziw.
Teraz, gdy zbliżam się do rzeki zapomnienia,
czuję strach przed polem maków.
Obedrą mnie z pamięci.
Jakaś „nikt” przepłynę Lete.
Jak pusta tykwa
przycupnę na drugim brzegu.
Gość Milena

Gość Milena

Opublikowano
Opublikowano

Tak naprawdę to ja nie wiem gdzie Ty płyniesz, bo zawirowań pełny jest ten strumień, który z tej tykwy się sączy. Chyba znów nie zrozumiałam, przepraszam...

Jolanta Szwarc

Jolanta Szwarc

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Myślę, że w tym wierszu nie ma wielu zawirowań. Kierunek mojego myślenia wyznaczały maki, kwiaty mediacyjne. Maki mają właściwości usypiające, uśmierzają ból, wywołują halucynacje. Pomagają przekroczyć granicę dzielącą świat żywych od zaświatów. Rosną też nad rzeką zapomnienia - Lete. Przejście przez pole maków pozbawia pamięci. Nie jestem pewna czy właśnie chcemy zapomnieć o tym czego doznajemy w krainie żywych.
Pozdrawiam Cię Milenko.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/10203-maki/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Gdzieś tam

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Gdzieś tam są starzy, inni bo przeźroczyści. Gadżety, bibeloty, inne jeszcze ich nie dotyczy. Gorączka, choroba, to nic nie obchodzi, gdy cierpienie, po co, na wzrok to szkodzi. Gniewni ci młodzi, od nich całe zło pochodzi. Gdyby tak z losem często nie grali. Gloryfikowali mniej posiadaniu, gadaniu i krzyku, a potem śmiechu nie zakotwiczyli u góry. Gustowny lot im, tylko w chmury. Gdyby tak byli-  mówimy.   Gaje oliwne bez wody to pustynie. Gabaryty dobra czy zła, od nas zależy Gra z życiem nasza. Gumką myszką grafitowy kolor wymazać, gram bieli niebu dolać, gładzić słowa Grymasy i zmarszczki gryzą, kąsają bólem. Grząskość, za nią nikt inny nie jest winien. Gdy kradnie się wszystko, także zwątpienie, gwiazdozbiór nie nasz. Gula jak kula u nogi, drogą idą tylko wtedy granitowe kamienie.                                          
    • huzarc
      Brylanty snu

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Migrena Twój wiersz jest jak długi oddech tęsknoty — rozpięty między intymnością a kosmosem. Czytając go, ma się wrażenie, że to nie tylko zapis uczucia do drugiej osoby, ale też modlitwa o bliskość, o przekroczenie samotności i bariery, jaką stawia ekran.
    • hania kluseczka
      dla kolejarza

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      @sam_i_swoi jakimś cudem to przeczytałam, nie rozglądam się za bardzo po tym i w tym miejscu, fajne :) 
    • sam_i_swoi
      Brylanty snu

      Przez sam_i_swoi · Opublikowano

      @Migrena Nie znam twardszego kamienia niż brylant Chcę go do głowy w tłuc, lecz się nie da. Zbyt pięknym jest, o wszystkie gwiazdy. Istnienia! - wyzbyć się myśli i nie dać się. Ponieś tym słowom miłym i uwodzącym. Zazdroszczę jej ich i tego pomiędzy - już płaczącym Głosem jestem - ożeż ty!  
    • Annna2
      Brylanty snu

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena  miłość prawdziwa, miłość dojrzałego Człowieka. Czułość i ukołysanie. I wierność- na dziś, jutro i zawsze. Pięknie, poetycko i delikatność erotyku. I spokój.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...