w polskim śniegu

[piotr marcin]

w polskim śniegu
bezwyjściowe stoją jutra...
bladym biegiem
do taksówek
desperaci w cienkich futrach
uciekają...
...jakby ręki podać biedzie
nie umieli

a w mym domu poza krajem
przed jedyną tu żarówką
w całkowicie innej bieli
obok siedzisz...
...w schowku niedziel

[Gość]

Twoje wiersze Piotrze, zawsze na dłużej mnie zatrzymują.
Czasem ich treść głęboko mnie dotyka, czasem nie od razu potrafię sobie z nimi poradzić.
Ale zawsze mi się podobają.
Pozdrawiam

[Ela_Ale]

Też nie do końca pojęłam. Co znaczy schowek niedziel w kolorze białym? Oczyma wyobraźni ujrzałam (jako, że poza krajem) biednego Araba w turbanie. Pewnie to nie to? Ale czyta się wiersz dobrze. Z pozdrowieniem Elaale

[piotr marcin]

He he, nie Araba mialem na myśli, zawsze unikam interpretacji własnych wierszych(cudzych też zresztą nie interpretuję "głośno"), pozostawiając to Czytelnikom(wersja z Arabem oczywiście również dozwolona;) ),w drodze wyjątku- generalnie chodzi tu o miłość- drugą osobę która jest w naszym sercu i z którą tworzymy "schowek niedziel"- miejsce, w którym skryły się święta, miejsce bezpieczne i wspaniałe, które jest "poza krajem" - tym z pierwszej strofy, tą Polską dzisiejszych czasów, zanurzoną w śniegu problemów, warto mieć taki świat "poza krajem" z kimś, od kogo bije biel inna- nie zasypującego "śniegu", lecz blasku tego kogoś, warto uciekać do tego świat, a nie "taksówką" nie wiadomo gdzie, tego wszystkim serdecznie życzę, pozdrowienia:)

[Ela_Ale]

Aaa, no, pięknie. Chyba jednak lepsze od "mojego" Araba. Trochę musiałam się z Tobą poprzekomarzać. Zapewniam, że wiersz Twój dotarł tam, dokąd miał dotrzeć. Dzięki. Elaale