Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie potrafię, jak Ty, Boskie Kaloszem, tak pięknie i przychylnie komentować
cudze (i swoje) wiersze.
Napiszę tylko: Podobają mi się Twoje "drzewa jesienne".


Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie potrafię, jak Ty, Boskie Kaloszem, tak pięknie i przychylnie komentować
cudze (i swoje) wiersze.
Napiszę tylko: Podobają mi się Twoje "drzewa jesienne".

Dziękuję i jeszcze słowo o drzewach jesiennych ;)


przymrozki
więcej jesionek
w jesionach



Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Właśnie!


milijony kolorów w monitorze
mimo tego granica wyraźniejsza
jakby liść był jesienną państwa mapą
rozdartego niejedną rewolucją
naraz
i miriady ekranów twojej, borze,
nie objaśnią ni śmierci ni zaśnięcia.

ludzie owszem w milczeniu się pogapią
nieuchwytnych przegranych nie próbując
nazwać


:-)
Boskie,
Miałem kiedyś ten problem:

jesienna mgła
krzak którego nazwy nie pamiętam
w kolorach których nie umiem nazwać

Ale nawet w przypadku krzaków pozostają w mocy
następujące mądrości:
1. Czas pokaże.
2. Poznacie po owocach.

Latem się zaczaiłem, gdy było naiwnie zielono! I na bank:
to zwykła aronia! :-)

Pozdrawiam,
zul
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Haiku nie haiku - grunt, że coś zauważasz wokół siebie, masz oko :) A oko - skoro podobno potrafi rozróżnić do dziesięciu milionów barw, to dlaczego tak mało kolorów zostało przez nas dotychczas określonych? Pewnie, żeby nie pomieszało nam się w głowach - bo jak je wszystkie zapamiętać...

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Właśnie!


milijony kolorów w monitorze
mimo tego granica wyraźniejsza
jakby liść był jesienną państwa mapą
rozdartego niejedną rewolucją
naraz
i miriady ekranów twojej, borze,
nie objaśnią ni śmierci ni zaśnięcia.

ludzie owszem w milczeniu się pogapią
nieuchwytnych przegranych nie próbując
nazwać


Ładne :)
Ja też myślę, że przez całe nasze życie tak naprawdę tkwimy w miejscu a to, co nazywamy ruchem - odbywa się poza nami i jesteśmy jedynie tego świadkami.
Owszem, można podróż na inny kontynent nazwać wędrówką, ale czy nie tak samo wędrują rośliny stojąc w miejscu? Przecież miejsca w których się urodziliśmy - ewoluują w czasie, zmieniają się i w końcu już nie są tymi samymi miejscami, które: znaliśmy.
Wyobraźmy sobie człowieka, który wyjechał z rodzinnej miejscowości, żeby zwiedzać świat i powrócił do niej po kilkudziesięciu latach: tyle samo go ominęło tutaj - ile zobaczył tam gdzie był. Ci, których zostawił - mają mu tyle samo do opowiedzenia o rodzinnej miejscowości, co on im o dalekich krajach



miejscówka
jodła nie jodła
z mgły do mgły




Właśnie! Twoja aronia była tym podróżnikiem z mojego przykładu: kiedy "jej nie było" - u Ciebie zaszło tyle samo, co spotkało ją tam - gdzie była. Macie sobie tyle samo do przekazania, a razem stanowicie Całość tego, co jest (tam) i czego nie ma (tu).
Bardzo fajna miniaturka z tą aronią :)

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj :-)

Ostrożnie podchodziłam do tego haiku, ze względu na frazę.
Chodzi mi przede wszystkim o jej ciekawą i rzadko spotykaną budowę.
Czytałam kilka haiku zbudowanych na podobnej zasadzie (np.im dalej, tym... coś).
Niestety nie mam czasu poszukać, ale podobały mi się.

Nie umiałabym lepiej nazwać jesiennych kolorów liści.
(Niby jest porównanie, a nie ma).
Rozpisałam się i o mały włos zapomniałabym dodać, że mi się podoba.

jasna :-))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj :-)

Ostrożnie podchodziłam do tego haiku, ze względu na frazę.
Chodzi mi przede wszystkim o jej ciekawą i rzadko spotykaną budowę.
Czytałam kilka haiku zbudowanych na podobnej zasadzie (np.im dalej, tym... coś).
Niestety nie mam czasu poszukać, ale podobały mi się.

Nie umiałabym lepiej nazwać jesiennych kolorów liści.
(Niby jest porównanie, a nie ma).
Rozpisałam się i o mały włos zapomniałabym dodać, że mi się podoba.

jasna :-))
Masz rację, takie - raczej przemyślenie :) Dziękuję i pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Niech cię nie zwiedzie otoka słońca, gruby płaszcz liści jeszcze nie osiadł na pulsującej rozlewnej Warcie — jeszcze za bystrzem, jeszcze do mostu. Biała królewna o giętkiej szyi ostrzem wśród trzciny, niech cię nie zmyli, pod wody ciężką żywą pokrywą muliste żółcią dno z grzybem glonów. Brzuchy jaskółek nawet tu czarne nad uśpionymi żywiołem ciszy rojami lęku w atak odmętu, podniosłej z deszczu i ustawicznej.           Wielki łuk Warty, 08.08                  
    • @Robert Witold Gorzkowski Robercie.   Jeszcze wyleguję się w łóżku to może trochę będę przynudzał bo śnił mi się Hitler. W kolorach, a jakże ! Możliwość istnienia „innego parkietu”, na którym dobra doczesne tracą znaczenie, jest bez wątpienia aksjologicznie intrygująca. Ale nawet wtedy warto zachować czujnosć wobec tego, jak kształtuje się nasze pole percepcji. Reklama natywna działa tu jak bankowa „propozycja inwestycji”, w której odkładanie 100 zł miesięcznie przedstawia się jako nagrodę - rzecz oczywista, ubrana w narrację majacą wywołać efekt olśnienia. Paradne to niezwykle.przyznasz. Trochę jakby ktoś zaprosił cię na uroczystą kolację, a potem podał widelec i poprosił, żebyś sam przyniósł sobie talerz z kuchni. Albo jak dentysta, który po godzinnej wizycie wręcza ci lusterko i mówi: „To teraz sam sobie wylecz ostatniego trzonowca - będzie satysfakcja”. W obu przypadkach nie chodzi o samą treść, lecz o formę : o to, że przekaz inscenizuje neutralność, a w istocie ma ukryty cel. To nie jest zwykła oferta; to socjotechnika, której siła polega na tym, że znika z radaru krytycznego. Z radaru krytycznego odbiorcy. Dlatego problem nie tkwi w samej rozmowie o wartościach pozamaterialnych, lecz w tym, że ich pozornym nośnikiem bywa komunikat zaprojektowany do cichego kształtowania postaw. Świadomego ich zniekształcania !!!! Niewidoczna intencja jest formą wpływu a ujawnienie jej to jak zerwanie zasłony, dzięki któremu każdy parkiet może zatańczyć własnym rytmem - czy to twista, czy inną rumbę.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję :-)   U mnie teraz właśnie kwitną, pozdrawiam :-)
    • @Annna2 wciągnęła mnie bez reszty twoja vianella, cisnęła wraz z muzycznym podkładem o mury średniowiecznej katedry sześć razy na tak klimaty jak z imienia róży Umberto Eco 
    • Wiersz przecież nie ma żadnej władzy. Można wziąć tyle tych zachwytów. Zanurzyć się, a i nic się nie zdarzy. Zagrać polifonie, choć nic nie wygramy. Gdy tchu zabraknie ocali z zaszczytów, bo wiersz nie ma żadnej władzy.   Melozzo da Forli- tych obłoków mapy Agnus dei  tych wszechrzeczy atutów zanurzyć się w nich, a nic się nie zdarzy.   Zima Bruegla- tu aż twarz cała parzy Upiory Goi grozy wielkich niebytów jak strofy, co nie mają żadnej władzy.   Dante wciąż niewarty żadnej ofiary. Cieniem bzów jaśniejących nawyków, zanurzyć się i nic się nie zdarzy.   Gdy życie o kłamstwie wciąż marzy. a śmierć prawdą wyzwolonych świtów. Wiersz przecież nie ma żadnej władzy, zanurzyć się w nim, a nic się nie zdarzy.            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...