Dziedzictwo Pandory

[Janusz Solarz]

nieznośnie długo już
Pandora stroni od rozgłosu
unika towarzystwa
chowa się w ciemnych zakamarkach
ułomnej planety

wśród bogów i ludzi
w niebie i na ziemi
tylko matka najpierwsza
wypędzona z raju
jest jej powierniczką

trwają solidarnie
we wstydliwej świadomości
że realność świata bez grzechu i zła
przepadła bezpowrotnie
na skutek ich niewieściej ciekawości

pocieszają się wytrwale
poprzez tektoniczne wyrwy
wyznań i tradycji
w niemocy wobec pokusy
widzą ważkie racje

apokryfy herosów i świętych
to być może wdzięczniejsza lektura
utarła się bowiem opinia że kobiety
pierwsze lepsze gorsze czy ostatnie
to istoty słabe niegodne eposu

pamiętaj jednak zanim dolączysz
do chóru głosów które ferują wyroki
że uległość pokusie to było nie było
warunek konieczny życia i narodzin
gwarancja odnowy wiary i nadziei

[f.isia]

no nie,
za wiele czytania na wyczytanie czegokolwiek
- absolutnie nie na moje (w)nerwy
;)

[Toby]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wyciskacz, nie ma to tamto.

[Ruffle_puffle]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mały drobiazg.

A tekst do mnie trafił. Plusuję, co mi tam :p

[Janusz Solarz]

Fisia--leniuch z Ciebie

Toby--to ci dopiero szyfr tajemny

Ruffle Puffle -- dzieki za odwage wyrazania pogladow

[Agata_Lebek]

Przemyśl jeszcze raz ostatni wers.
Pozdrawiam.

[Janusz Solarz]

Agata, dziekuje za zagladniecie. Ostatni wers odnosi sie bezposrednio do mitu Pandory. Z otwartej puszki wylecialy nieszczescia, a zostala tylko wiara i nadzieja.

[Agata_Lebek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Aha, no to teraz wszystko "jasne" :(
W takim razie ostatni zostaje ;)

[Magnetowit_R.]

wszystko cacy lecz na tacy za dużo i taca poete przewraca.