zorza metanoi

[piotr marcin]

w jakiejś podwodnej łodzi
pod warstwą ciepłego morza
jak złodziej kradnę dziś zorzę
która przenika do ziemi...

powierzchnia podnieca i kusi
gdy tak bez cienia się mieni...

bezcennie, bezsennie...

myślę, jaka to droga
wiedzie po zorzy w przestworza
i w jakim humorze odnajdę tam Boga...

pewnie gdy tylko przekroczę
morską granicę z powietrzem
jędrnie do góry wyskoczę
na wietrze...

może już na mnie czekają
z królewskich bram zeppeliny
do nieba i czyśćca dwie liny...
które poniosą mnie dalej

z odwagą, choć może w maliny
wychodzę z łodzi zaszaleć...

[Anna_Para]

Zaskakująca pointa po tak lirycznym obrazowaniu wędrówki w przestworzach:) Bardzo dobrze prowadzisz rytm, podobają mi się falowania, opadania strofy. W treści- ładne oczekiwanie dobrego humoru Pana Boga:) Podoba mi się. Pozdrawiam, Para

[Duks]

Zgadzając się z komentarzem Anny, powiem krótko:
Dobry wiersz, podoba mi się.
Pozdrawiam serdecznie.


Ps.
Dwa drobiazgi/literówki do poprawy:
Strofa 1 wers 4 (powinno być – która)
Przedostatnia strofa wers 3 (powinno być – czyśćca)

[piotr marcin]

Dziękuję bardzo, literówki rzeczywiście- wynik mojego pośpiechu wiecznego...