Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

kaczki na wodzie zataczały kręgi

anna_rebajn

Przez anna_rebajn
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

anna_rebajn

anna_rebajn

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

w końcu dotarliśmy na szczyt
chmury wznosiły się i opadały
to właśnie jest cisza zdawałeś się mówić
przed nami zielenił się horyzont

***

cisza pachniała lasem i mchem
zmurszałymi konarami starodrzewi
wilgocią na trawie i liściach
pod stopy spływała jak deszcz

z baldym światłem sączyła się wzdłuż drogi
wydeptanej śladami zwierzyny

mówiłeś
milcz jeśli możesz i jeśli potrafisz
prosiłeś spójrz
strumień umie ugłaskać kamienie
kropla po kropli
dzień po dniu
powoli
nie trzeba się spieszyć

odgarniałeś natarczywą gałąź
Bóg nawet żuka ocalić potrafi

teresa943

teresa943

Opublikowano
Opublikowano

pod opisem górskiej wędrówki ukryte drugie dno...wspomnienie intymnych przeżyć; pięknie zastosowałaś dwuznaczność...każdy może znaleźć, to czego szuka...w niewinnym krajobrazie :) tak mi się wydaje

serdecznie pozdrawiam Aniu :-)
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Razem

      Przez violetta · Opublikowano

      @KOBIETA w morzu moczę tylko nogi:)
    • KOBIETA
      Człowiek

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • Leo Krzyszczyk-Podlaś
      na dziale

      Przez Leo Krzyszczyk-Podlaś · Opublikowano

      na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Wiesław J.K.
      ***

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
    • hania kluseczka
      Człowiek

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      @Migrena w języku polskim używa się konstrukcji awersja do czegoś, a nie na coś, czyli możesz mieć awersję do klusek    osobiście się z nimi nie identyfikuję, ale skoro ty mnie chcesz, to możesz, zwłaszcza pod tak, niewątpliwie niewiekopomnym, ale jakże płomiennym dziełem, pt CZŁOWIEK, nikomu nieznanego migreny;) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...