Pogarda

[Mateusz Kielan]

Bóg współczesny się rodzi
po wielekroć
w przepychu
potem tańczy z gwiazdami
szyfruje święte księgi

odprawia swe miłosne
czterdziestosłowe posty
w aureolach papug
czasem wcieli modlitwę

wyrocznie wieszczą mętnie
kaprysy jego woli

gardząc Królem Śmietników
umiera na samotność.

[teresa943]

bardzo wymowny i budzący głębokie refleksje wiersz;
pogarda dla Boga staje się "wspólczesnym "bogiem" (bożkiem), który gardzi Królem Śmietników (ubogich?), a wspólczesny człowiek "umiera na samotność"...bez Boga;

serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia

[Mateusz Kielan]

Dzięki Krysiu za komentarz.Pozdrawiam ciepło, bo dzień chłodny.

[gabriel p.]

czyżbyśmy czcili ti-wi? ;-) oj, prawdziwie napisane, i ta pogarda słuszna :-)

pozdrawiam

[Anna_Para]

To "Bóg współczesny" umiera na samotność, bo wzgardził "prostym człowiekiem":)))) Skoro taki jest bez serca, nie żal mi go! Wiersz dobry, zbudowany metaforą. Pozdrawiam, Para

[Somewhat Damaged]

Prawdziwe, z mocnym przesłaniem. Bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam :)