lena2_

@WarszawiAnka dziękuję:)@iwonaroma może masz rację, zmieniam:)

zachciało się poezji człowiekowi mrzonek z rymem czasem z sensem a tu przecież trzeba z życiem zdążyć później sercu poluzować bo śmieje się do wierszy jak głupie

@siedem życzeń Dziękuje pięknie:)

@Jacek_Suchowicz Dzięki:):)

@[email protected] @valeria Dziękuję pięknie za ciepłe słowa:)

dojrzałe lato zagląda w oczy ma refleksyjne spojrzenie jakby się chciało rozliczyć z wiosną nim jesień spadnie na ziemię dużo w nim ciepła choć myśli szepczą że dni upalnych już koniec teraz z uśmiechem matczynej dumy wskazuje na pełne dłonie

Dawniej jesień kojarzyła się inaczej, dużo prostsze były wszystkie pory roku. Każda niosła w sobie jakąś tajemnicę, wystarczyło tylko im dotrzymać kroku. Dzisiaj nawet kalendarze posmutniały, jakby czuły się współwinne przemijania. Stary zegar stanął w kącie zamyślony, żeby sobą wreszcie czasu nie zasłaniać.

@Luule Dziękuje za uznanie:) pozdrawiam:)

@a...a @WarszawiAnka @Tomasz Kucina @beta_b @Franek K Bardzo dziękuję za refleksje związane z wierszem i " podobasie":):) pozdrawiam serdecznie:)

Na razie tylko gubi liście i trochę częściej ścina kwiaty. Jeszcze się śmieje sama z siebie, gdy biegnie znów za babim latem. I tylko czasem wśród wrzosowisk, przystaje nagle zadumana. A później bierze świat w ramiona i tańczyć chce w zapamiętaniu. Lecz wieczorami przez firanki, zagląda w cudze pory roku. Między konary a prześwity, sączy bezradność i niepokój.

wybacz że czasem modlę się wierszem choć słowa za małe więc wersy ulotne a puenta nie zawsze przyklęknie

hm...przykro, że moje wiersze komukolwiek sprawiają ból ...przepraszam:(

różne bywają jesienie i lata nie takie same jedna spełniona i złota a w drugiej dni dżdżystych lament w jednej jest gorycz piołunu w tej drugiej słodycz ogrodów a każda przez własny pryzmat spoziera w stronę zachodu

@huzarc dziękuje serdecznie:) @[email protected] To prawda, coraz trudniej o takie kapliczki:)Dzięki:) @Sylwester_Lasota Dzięki , pozdrawiam :)

jest wiara prosta i cicha która daje schronienie jak polna kapliczka przed burzą w jej zaciszu rozmodlony wiatr przegania chmury a myślom dopina skrzydła

Dużo tutaj smutnych myśli...no ale puenta daje nadzieję..:)

@ais Dzięki:) @Marek.zak1 Albo pozoranci:) dzięki za refleksję:) @iwonaroma Dzięki za uznanie:)

nie musimy być stale silni tacy twardzi i obojętni kiedy w środku coś cicho płacze i niejedno wspomnienie tętni nie musimy być stale czujni i na baczność prostować ego przecież każda zwyczajna słabość może szansą być dla drugiego

Hm..to trochę jak erekcjato, z niespodziewanym zakończeniem:):)

śliczny, klimatyczny sonet:)

lubię gdy szukasz mnie przez sen wpółświadomie błądzi czułość w opuszkach tyle słów niech trwa nasz senny dialog

Pewien piroman ze wsi Żegota, brakiem zajęcia się nie kłopotał, pomysłów pełna głowa, nie dawała próżnować, w rękach paliła mu się robota.

@huzarc Pięknie dziękuję:) @Somalija Wzruszył mnie Twój komentarz, dziękuję za uznanie:):) @Victoria Wiktorio bardzo Ci dziękuję za tak pochlebny komentarz:):)

sierpień ma oczy zamyślone w źrenicach pewność starych sadów że warto pięknie owocować aby zostawić własne ślady na letniej ścieżce ku jesieni dopalać się spokojnym żarem witając się z kolejnym świtem jak z drogocennym kruchym darem

@Marek.zak1 Dziękuję :) pozdrawiam:)