lena2_

to prawda, zazdrosnie patrzymy na cudze szczęście, zwłaszcza zakochanych:)pozdrawiam

pieknie , melodyjnie, jak dla mnie bomba:)pozdrawiam

bardzo fajnie napisany, lubie takie formy:)pozdrawiam

to prawda, o miłości marzymy całe życie,pięknie o tym napisałaś, pozwól, że zadedykuję ci fraszkę: potrzeba miłości nie przechodzi w wiekiem i czułość po latach nie szkodzi dlatego wciąż do niej tak serce się śmieje choć jeszcze nie wierzą w to młodzi :):) pozdrawiam

świetny wiersz jak zwykle, sporo niedomówień, co oczywiście interpretuję po swojemu:):)pozdrawiam

przepiękny wiersz, urokliwe neologizmy, gdzieś wkrada się ziarenko smutku, że jak wiosna szybka przemija, tak i wszystko ma swój kres:):)pozdrawiam:)

jestem pod wrażeniem Aniu,świetny wiersz:):) pozdrawiam

takie wieczory są najpiekniejsze:)

no właśnie ..jak to w życiu..wzloty i upadki, z wiekiem nabieramy pokory i już się tak nie szarpiemy, wystarczy nam czasem bywać...ładny wiersz, lubie takie przemyslenia:)

oj, coś dla mnie...czasem otwieramy oczy poniewczasie:):)

kiedy czytam twoje wiersze, to zawsze dziwię się, że to jest twój wiersz a nie mój, bo mam podobne przemyślenia:):) serdecznie

Lilu! pięknie napisałaś,jesteśmy niby syci, ale zawsze pozostaje jakieś niespełnienie i nie bardzo wiemy jak je zaspokoić.Wiersz bliski mi tematyką:):) zabieram do ulubionych

jest mi bliski nastrój peelki,...czyta się bardzo dobrze, melodyjny chociaż smutny wiersz:):) pozdrawiam ciepło:)

bolesny wiersz... cena sukcesu..ech... nie warto...pozdrawiam Grażynko:)

jak to jest , że w tym wierszu odnajdujemy kawałki siebie??...ukłony Anno:)

bardzo lubię takie wiersze z nutą nostalgii:):)pozdrawiam

chyba nigdy ludziom, nie będzie dość wojen...porusza:)Pozdrawiam

takiego wiersza mi dzisiaj było trzeba, ten pośpiech gubi rzeczy najważniejsze, patrzymy a nie widzimy, słuchamy a nie słyszymy....niby temat znany, ale oddałaś go bardzo dobrze:):) pozdrawiam

to prawda ,łatwo zranić okazując niewdzięczność...a uwagi dla drugiego czlowieka nigdy za wiele:)ładnie Krysiu:)

jak zwykle Aniu urzeka śpiewnośc twoich wierszy, rozmowa z przyjaciólmi przy stole warta każdej ceny:)pozdrawiam

no właśnie, jeszcze nikomu nie zaszkodziło, ze okazał się człowiekiem:) prosto ale fajnie:)

ech...to jest poezja! serdecznie

rozwaliłaś mnie tym wierszem...kawa zbożowa zabielana mlekiem, to moje namilsze wspomnienie z dzieciństwa:)

wypuściłam i moje , żeby latały po swojemu, ale troską nadal "splatam doby" ..jak to pieknie porównałaś :) serdecznie Krysiu:)

na szczęscie przychodzi znowu wiosna, świat się odradza i najważniejsze jest tu i teraz...pozdrawiam Czarku:)