lena2_

To co nas różni bywa siłą, która pozwala świat tłumaczyć. Ja ci przybliżyć pragnę sacrum, ty mnie profanum częściej raczysz. Kiedy w poezji się zatracam, tworzysz mi prozę wciąż na nowo. A gdy w szarości życia toniesz, podaję ratunkowe słowo. Z odmiennej gliny ulepieni, wciąż się dzielimy jednym chlebem. Łatwiej połączyć różne światy, gdy świt różowi wspólne niebo.

Super:) w takich wierszach jesteś niezrównany:) czy w przedostatnim wersie nie miało być " pustkę"? Pozdrawiam z podobaniem:)

w pustych kościołach modli się cisza najbardziej za tych którzy szukali Ciebie w barwnych mozaikach witraży

@Sylwester_Lasota Dziękuję za tak obszerny komentarz, dużo w nim prawdy, ale czy poezja nie powinna stawiać wyżej poprzeczkę? serdecznosci:) @Jacek_Suchowicz Dziękuję Jacku:)

wyzwolić w drugim cząstkę dobra ukrytą za fasadą obojętności i uprzedzeń oddając swoją przekonać że tylko na tym poziomie możemy doświadczyć cudu wspólnoty

Moje klimaty, takie wiersze uwielbiam:):)pozdrawiam:)

noc zagląda pod powieki przewracając myśli z boku na bok pytania mnożą się bezwstydnie jakby mrok rodził odpowiedzi jesteś tak blisko w ciepłych załamaniach i ufnym oddechu a jednak oddalony o sen

@Alicja_Wysocka @Jacek_Suchowicz @viola arvensis @Starzec @Leszczym Pięknie dziękuję i pozdrawiam:):)

tyle dni już minęło bez echa tyle nocy nie umiałam przekonać zanim czas się stanie zazdrosny każdy świt biorę w swoje ramiona

@Jacek_Suchowicz @Łukasz Jasiński @Marek.zak1 @egzegeta @Wędrowiec.1984 Bardzo dziękuję:):)

Bardzo mi się podoba Twój wiersz:):)pozdrawiam serdecznie:)

nie pasują do tego świata (gdzie nieczułość zagarnia przestrzeń) nasze ciche wielkie tęsknoty i wierszami utkane serce

można świat utracić i nie wiedzieć o tym chociaż jeszcze ciało wciąż pamięta siebie już w otwartych oczach krąży nieobecność

@egzegeta @Jacek_Suchowicz @Alicja_Wysocka @Sylwester_Lasota Serdecznie dziękuję za uznanie:):)

Refleksyjna miniatura...chyba sumienia trzeba najbardziej pilnować:)pozdrawiam:)

tyle razy zawiodłaś nadziejo tyle razy rozłożone ręce lecz ty nadal taką ufną masz twarz jakbyś o nas wiedziała więcej

Czasem gubię się w półsłówkach, w pół tonacjach i półcieniach. Kiedy karmią mnie półprawdą, to wychodzę od niechcenia. Czasem biorę za półdarmo i oddaję połowicznie. Zdarza mi się o północy, tworzyć w półśnie wersy śliczne. Często pytam się półszeptem, czego pragnie ma połówka. Zatrzymując się w pół kroku, żeby nie wyjść na półgłówka.

Piękne przesłanie wiersza:):)miłego dnia:)

@violetta Dziękuje:)@Jacek_Suchowicz Jacku Ty jak zwykle jesteś niezawodny:):)dziękuję:)

za długo wisiałeś w przekrzywionej ramie nawet na kolanach nie mogłam Cię rozpoznać dopiero teraz gdy prostuję serce

@Jacek_Suchowicz Dziękuję Jacku :)@viola arvensis cieszę się, że się spodobało:)

z wiekiem dni nabierając głębi świat obejmują czułym gestem i choć listopad gubi barwy to nic bo teraz bardziej jestem

@Domysły Monika Dziękuję serdecznie:)

Wszystko przemija i odchodzi, a żal próbuje zająć przestrzeń. Nowe, gdy nawet nie najgorsze, nie zawsze da się przykryć wierszem. Coś zwykle jednak pozostaje, w ukrytej łezce pod powieką - cichej zatoczce ciepłych wspomnień, które bywają często lekiem, aby do końca mieć nadzieję, że jutro kryje znacznie więcej. A kiedy przyjdzie wypić piołun, by nie gorzkniało z wiekiem serce.

Mocny wiersz ale jakże prawdziwy:)pozdrawiam Violu:)